Αργύρης Ξάφης: «Δεν ξέρω, μπορεί να μη θέλω να πιστέψω ότι κινδυνεύουμε από τον ξένο»

Έξω από τον ρόλο, ο ηθοποιός έχει νιώσει από πολύ μεγάλο θύμο ως αδιαφορία για το θέμα, γιατί ενίοτε το ξεχνούσε, κι ύστερα πάλι τα ίδια.

«Με θύμωνε και με θυμώνει που χρησιμοποιείται η ανθρώπινη ζωή σαν μοχλός πίεσης για άσχετα πράγματα, όπως με θύμωνε που μετά το ξεχνούσα. Νιώθω ενοχές και ευθύνη». Αλήθεια, τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος απέναντι σε όλο αυτό; «Να ζητάμε να μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα, κυρίως για αυτούς τους ήρωες στα νησιά μας. Γιατί εγώ πιστεύω στο ήθος και την ποιότητά μας, στη φιλανθρωπία και τη φιλοξενία που είναι ριζωμένη στο DNA μας. Προβάλλοντας τα θετικά, θα μπορούσαμε να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας».

Εξακολουθεί να πιστεύει ότι ως λαός παραμένουμε φιλόξενοι, και ότι η χαοτική κατάσταση μαζί με την ανεργία και την ανέχεια, μας έχει κάνει ξενοφοβικούς.

«Από την εποχή του life style, που μας υπνώτισε δίνοντάς μας την αίσθηση ότι μπορούμε να ζήσουμε όλοι σαν μεγιστάνες, φτάσαμε στο άλλο άκρο. Δεν ξέρω, μπορεί να μη θέλω να πιστέψω ότι κινδυνεύουμε από τον ξένο. Η κρίση, που μαζί με την ανέχεια και τον φόβο, αποτέλειωσε την κατάσταση», λέει ο ίδιος στο Βήμα.