Στέλλα Παπαδημητρίου: Μετά τα «Μυστικά της Εδέμ» πήγε στις Σέρρες-Τι συνέβη;

Μετά το τέλος της σειράς «Τα Μυστικά της Εδέμ» η ηθοποιός πήγε στην γενέτειρά της τις Σέρρες και ασχολήθηκε με τις καλλιέργειες. Σε συνέντευξή της εξήγησε τον λόγο.

Μετά την επιτυχία που γνωρίσατε στα «Μυστικά της Εδέμ», φύγατε για τη γενέτειρά σας, τις Σέρρες, όπου ασχοληθήκατε με τις καλλιέργειες. Τι συνέβη;

«Από τη στιγμή που εδώ δεν υπήρχε κάτι να κάνω και δεν είχα κάποια πρόταση, δεν υπήρχε λόγος να μένω. Εξάλλου, αν σε θέλουν, μπορούν να σε βρουν και στου βοδιού το μάτι να πας να κρυφτείς. Δεν θεωρούσα ότι έφυγα από την Αθήνα, χάθηκα και δεν υπήρχα. Το επάγγελμα δεν το άφησα ποτέ. Οταν λοιπόν ήμουν εκεί, δεν είχα κάτι άλλο να κάνω κι ασχολήθηκα με τα κηπευτικά. Σου δίνουν ηρεμία και βλέπεις με άλλο μάτι πια τη ζωή. Φιλοσοφείς, συνομιλείς με τις καμπιούλες και τις πασχαλίτσες και όλα τα ζωύφια που υπάρχουν, και λες «ή θα μου φάτε εσείς τα μπρόκολα ή θα φάω εγώ εσάς». Στο χωριό γίνεται ανταλλαγή προϊόντων. Είναι εύκολη η διαδικασία, αρκεί να το θέλεις»

Κάνετε το ίδιο και στο μπαλκόνι σας στην Αθήνα;

«Όχι. Έχω γύρω γύρω κήπο, αλλά είναι της πολυκατοικίας και τώρα πια έχουν μεγαλώσει πολύ τα δέντρα. Πιο παλιά, όταν ένα κομμάτι της αυλής το έβλεπε ο ήλιος, είχα φυτέψει ντομάτες, πιπεριές και μελιτζάνες. Αλλά δεν ευδοκίμησαν»

Εκτός από τα φαγητά, είστε εξπέρ και στα γλυκά. Ποια θεωρείτε σπεσιαλιτέ σας;

«Τα γλυκά κουταλιού! Κάνω με νεράντζι. Όταν είναι ώριμο, το φτιάχνω με τη φλούδα. Τα μαζεύω από τις νεραντζιές, που βρίσκονται στους δρόμους! Πηγαίνω στους πεζοδρόμους για να μην έχουν πολύ καυσαέριο. Κάνω κιλά γλυκό και τα δίνω και σε φίλους. Βέβαια, θέλει μια διαδικασία σε σχέση με άλλα. Ας πούμε, το σταφύλι είναι εύκολο γλυκό»

Σας έχει επηρεάσει πολύ η κατάσταση αυτή που βιώνουμε στη χώρα μας; Θα θέλατε να πείτε κάτι στους πολιτικούς, ως άνθρωπος της τέχνης;

«Με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Καταρχάς, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει αναγκαστεί να αλλάξει τον τρόπο ζωής του. Που να μην έχει κόψει πράγματα από τη ζωή του και την καθημερινότητά του. Πολλοί στερούνται και βασικά πράγματα. Τι θα 'θελα να τους πω; Η λέξη που θα ήθελα να χρησιμοποιήσω δεν μπορεί να γραφτεί. Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να νοιαστούν για τον τόπο τους, και όχι για τις καρέκλες. Θα πρέπει να ενωθούμε όλοι και να κοιτάξουμε πώς θα τη βγάλουμε αυτή την έρημη χώρα από το βάραθρο που τη ρίξανε. Να αφήσει ο καθένας τις προσωπικές του φιλοδοξίες και να κοιτάξει πώς θα σώσει τον τόπο!»

Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες πεθαίνουν στην ψάθα;

«Οι έξυπνοι όχι. Αυτοί που πέθαναν στην ψάθα ήταν εκείνοι που δεν φρόντισαν για το «ύστερα». Οι παλιοί δεν νοιαζόντουσαν για τα ένσημά τους. Θα μου πεις ότι κι εμείς, που νοιαζόμασταν, θα καταλήξουμε να έχουμε την ίδια σύνταξη με αυτούς που δεν ασχολούνταν. Αν πούμε ότι τα πράγματα ήταν κανονικά. Ξέρω ονόματα που πέρασαν από τα χέρια τους πολλά λεφτά, με τεράστιες επιτυχίες, και δεν φρόντισαν για το μετά. Σ' αυτό δεν τους φταίει κανένας ούτε το κράτος. Αυτοί που φρόντισαν να κρατήσουν χρήματα ζουν αξιοπρεπέστατα»