Ορφέας Αυγουστίδης: «Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Δεν βιάζομαι να αποδείξω κάτι»
Ομολογεί πως δεν ήταν παιδικό του όνειρο να γίνει ηθοποιός. Ο Ορφέας Αυγουστίδης μιλά σε πρόσφατη συνέντευξη του σε πρώτο πρόσωπο για τις συνεργασίες του, τις επιλογές του ενώ αποκαλύπτει τι άλλο θα μπορούσε να γίνει περά από ηθοποιός.
«Δεν ήταν παιδικό μου όνειρο να γίνω ηθοποιός. Από μικρός ή θελα ν' ασχοληθώ με το σινεμά. Επέλεξα να σπουδάσω σκηνοθεσία. Δεν, είχα την αίσθηση πως έπρεπε να γίνω ηθοποιός επειδή ήταν οι γονείς μου. Όταν συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει αυτή η δουλειά, άρχισα να μαλακώνω καινά απελευθερώνομαι. Οπότε πλέον μπορώ να πω ότι οι επιλογές μου έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τα «θέλω» μου, όσο μου επιτρέπεται, εννοείται.
Γιατί πρέπει και να ζήσω από αυτή τη δουλειά. Τα θέλω μου δεν έχουν όρια. Δεν έχουν να κάνουν με μικρά ή μεγάλα θέατρα, με χαμηλούς ή υψηλούς μισθούς, με δεύτερους ή πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ και μεγαλώνοντας μου αρέσει να δουλεύω με ανθρώπους που νιώθω οικεία», λέει στο Beaute και συνεχίζει:
«Το ιδανικό είναι να είναι και φίλοι. Είναι πολύ ωραίο να δουλεύεις με φίλους. Τρως πολύ χρόνο σ' αυτή τη δουλειά, δίνεις πολλή ενέργεια, είσαι διαρκώς πάρα πολύ εκτεθειμένος, δεν γίνεται να δουλεύεις με ανθρώπους που δεν τους εμπιστεύεσαι. Δεν ήμουν ανοιχτός χαρακτήρας ως παιδί, ούτε και σήμερα είμαι. Το παλεύω κάθε φορά και το διαχειρίζομαι. Έχω και μία εκούσια αφέλεια που με κρατάει ζωντανό και φρέσκο, την οποία βάζω τόσο στις δουλειές όσο και στη ζωή μου. Νομίζω πως όταν αρχίζεις να γίνεσαι καχύποπτος και να σκληραίνεις, επειδή πιστεύεις ότι η θέση σου είναι πιο σημαντική και πιο σωστή από των άλλων, εκεί αρχίζει και το μαράζωμα. Στην τέχνη αυτό σε περιορίζει. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Δεν βιάζομαι να αποδείξω κάτι. Σίγουρα έχω την αγωνία να εξελιχθώ. Αυτό όμως δεν είναι πάντα ευχάριστο. Συχνά σε κάνει να τρέχεις ή να αμφισβητείς τι μπορείς να κάνεις, πού βρίσκεσαι κι αν έχεις κάνει τις σωστές επιλογές. Φτάνεις ακόμη καιν' αμφισβητείς αν έπρεπε να είσαι ηθοποιός. Οι κριτικοί σίγουρα δεν μου χάιδεψαν τα αυτιά. Ούτε και θα το επιδίωκα», λέει και καταλήγει:
«Πιστεύω πως αυτό δεν σου προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Πιάνουν τα χέρια μου, θα μπορούσα να κάνω διάφορα πράγματα. Θα μπορούσα να είμαι σε μια κουζίνα και να φτιάχνω φαγητά. Μαγειρεύω ωραία, έχω αίσθηση της γεύσης. Μαγειρεύω πολλά χρόνια κι αυτό με χαλαρώνει. Είναι επιρροή που δέχτηκα και από τους γονείς μου. Η μητέρα μου μαγειρεύει καταπληκτικά τα παραδοσιακά φαγητά, την κρητική κουζίνα. Και ο πατέρας μου ανέκαθεν μαγείρευε».