Μαρία Ηλιάκη: «Έχω σύνδρομο εγκατάλειψης»

«Πολλά πράγματα έχω κερδίσει. Καταρχάς αυτό που περπατάς στον δρόμο και σε βλέπει ο κόσμος και χαμογελά δεν το αλλάζω με τίποτα. Σημαίνει ότι θυμούνται τι καλά πέρασαν όταν είδαν την εκπομπή, είναι ένα σήμα ότι τους δημιουργείς χαρά. Μέσα από τη δουλειά έμαθα ακόμη να εκτιμώ την αποτυχία. Κακά τα ψέματα τις έχουμε κάνει και τις αποτυχίες μας. Όταν σου συμβαίνουν λες "όχι, ρε φίλε, πώς θα το περάσω-αυτό;" ή "γιατί σε μένα;", αλλά μέσα από την αποτυχία έγινα τελικά καλύτερος άνθρωπος και πιο υπεύθυνη στη δουλειά μου».

Άραγε η ωριμότητα που έχει κατακτήσει την έχει βοηθήσει να περιορίσει ή έστω να χαλιναγωγήσει τους φόβους της ή υπάρχουν ακόμη πράγματα και καταστάσεις που τη φοβίζουν;

«Φοβάμαι τη μονάδα. Έχω θέμα μη μείνω μόνη, -χωρίς έναν άνθρωπο δίπλα μου, έναν συγγενή, έναν φίλο. Έχω σύνδρομο εγκατάλειψης που μου γεννήθηκε όταν έχασα τη μαμά μου. Νομίζω ότι οι άλλοι θα φύγουν ξαφνικά από δίπλα μου, γι' αυτό και οι συγγενείς, οι φίλοι, ο σύντροφος μου θέλω να μου λένε συνέχεια ότι με αγαπάνε. Είναι κουραστικό γι' αυτούς, το ξέρω, αλλά έχω την ανάγκη να ακούω ότι θα είναι πάντα δίπλα μου».

Έχεις αδικηθεί από τους δημοσιογράφους;

«Αν πω ότι με έχουν αδικήσει θα φανεί ότι κλαίγομαι και δεν μ’ αρέσει αυτό. Απλά νομίζω ότι κάποιοι ίσως με έκριναν κάποιες στιγμές πιο αυστηρά απ' όσο έπρεπε. Αλλά μες στο παιχνίδι είναι κι αυτό»

Πηγή: Πρώτο θέμα