Δημήτρης Πιατάς: «Συνάδελφοί μου έχουν κάνει καριέρα ΛΟΤΤΟ ή Ξυστό»

Για να τα καταφέρει έχει κοπιάσει και δεν του έχει έρθει εύκολα τίποτα στη ζωή του.

-Οι εποχές θεωρείτε ότι παραμένουν ίδιες και μόνο οι άνθρωποι αλλάζουν;

«Οι εποχές περιέργως επαναλαμβάνονται, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, απλώς πεθαίνουν και έρχονται άλλοι άνθρωποι. Οι εποχές είναι οι ίδιες, οι χρονολογίες μόνο αλλάζουν, η δοκιμασία και η αισθητική. Η ιστορία επαναλαμβάνεται κανονικά»

-Ο ερωτάς σας για το θέατρο σας έχει πληγώσει ποτέ;

«Είναι αμφίδρομη η σχέση, παίρνω-δίνω, είναι λογικό κάποια στιγμή να με πληγώσει, αλλά κι εγώ να το πληγώσω ή ίσω5 να το προδώσω. Μόλις περάσει ο χρόνος, αυτό που μένει δεν είναι το τραύμα, γιατί επουλώνεται. Μένει η υπέροχη σχέση, που είναι συγκλονιστική. Δεν είχα ποτέ τραυματικές εμπειρίες με την έννοια ότι μου τράβηξαν το χαλί. Το επάγγελμα δεν είναι άγιο, ασφαλώς και τραβάνε κάπου το χαλί, ασφαλώ8 υπάρχει ανταγωνισμό$ στη δουλειά μας, αλλά στο άθροισμα δεν έχω δικαιωθεί, έχω ανταμειφθεί από αυτή την ιστορία τη5 6ουλειά5, η ανταπόκριση του κοινού... Μου έδωσαν ρόλους και τους έφερα εις πέρας... Είναι αμφίδρομη αυτή η ιστορία της σχέσης. Τώρα, αν κάποια στιγμή δεν μου έδωσαν και Όσκαρ, δεν πειράζει, στην Ελλάδα είμαι, δεν έχει Οσκαρ η χώρα μου, φτωχή είναι, βραβειάκια της πλάκας είναι όλα αυτά. Μεταξύ μας είμαστε, μια οικογένεια, γνωριζόμαστε, μην τους δίνουμε μεγαλύτερο βάρος από αυτό που έχουνε. Είναι πιο σημαντικό για μένα να με χαιρετάει ο εισπράκτορας, η καθαρίστρια, ένας απλός άνθρωπος... Είναι προσωπική μου ανταμοιβή και με αυτό τον τρόπο εισπράττω το προσωπικό μου χειροκρότημα, το προσωπικό μου εύσημο»

-Έχετε πάρει όσα έχετε δώσει;

«Όχι βέβαια. Η ζωή είναι σαν την τράπεζα: σου δίνει ένα μικρό δάνειο και ξέρετε πόσους τόκους πληρώνεις; Έτσι και διανοηθείς να μη δώσεις τίποτα, θα σου πάρουν και το σπίτι. Έτσι είναι π ιστορία, εκτός κι αν κάνεις καριέρα Λόττο, υπάρχει κι αυτό»

-Ποια είναι αυτή η καριέρα που αναφέρετε;

«Κάποιοι συνάδελφοι μου έχουν κάνει καριέρα Λόττο ή Ξυστό, δεν έχει την ίδια αξία, έχει διαφορά. Δεν θα έλεγα όχι σ' ένα Ξυστό, άλλα δεν μου έχει τύχει. Έχει συμβεί αυτό σε πολλούς συναδέλφους μου, δεν τους ζηλεύω, γιατί έχουν χάσει τη δική μου προσωπική κατάκτηση. Είναι πιο ωραίο να το χτίζεις σιγά-σιγά, απολαμβάνει κάθε σου επιτυχία. Αν ξυπνήσεις ένα πρωί και είσαι πλούσιος, τι αξία έχει, αφού δεν έχεις μπει στη διαδικασία του να γίνει πλούσιος. Αυτό που αξίζει είναι το ταξίδι και όχι το λιμάνι. Οι περισσότεροι άνθρωποι «ταξίδια» κάνουμε, το λιμάνι είναι προορισμός για να μπορείς να προσανατολίζεσαι, δεν είναι και απαραίτητο να φτάσεις, κι αν δεν φτάσεις, δεν πειράζει. Το λέω εκ του ασφαλούς αλλά δεν έχω αδικηθεί, δεν αισθάνομαι αδικημένος» εξήγησε στο Λοιπόν.