Νόνικα Γαληνέα: «Μου λείπει η σοφία του Αλέκου… το χιούμορ του»

Και έρχεται να συμπληρώσει το πάζλ ενός μεγάλου έρωτα και ενός χωρισμού, που τάραξε την εποχή εκείνη τα λιμνάζοντα ύδατα του καλλιτεχνικού στερεώματος.

«Είναι πολύ μεγάλη παρηγοριά για μένα που έχω τόσο στενή σχέση με την οικογένεια του λατρεμένου μου Αλέκου. Και επειδή γνωρίζω πολύ καλά πόσο λάτρευε την οικογένεια του, με φέρνει πάρα πολύ κοντά, του και αισθάνομαι ότι δεν χάνω επαφή μαζί του... Όσο και αν αυτό ακούγεται περίεργο», είναι τα πρώτα λόγια της πρωταγωνίστριας, όταν μιλά για τον μεγάλο της έρωτα στην εφημερίδα Freddo και συνεχίζει: «Μου λείπει η σοφία του, το χιούμορ του. Δύο πράγματα στα οποία υποκλίνομαι. Δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο με τόσο έντονα σπουδαία προσόντα, ποτέ».

Και ενώ θα πίστευε κανείς ότι η Νόνικα Γαληνέα στη συνείδηση των περισσοτέρων είχε ταυτιστεί με τον μεγάλο πρωταγωνιστή, εκείνη συνέχισε να δουλεύει πολύ.

«Όταν σταμάτησα τη δουλειά και αφότου "έφυγε" ο Αλέκος, δούλεψα τόσο πολύ, που έκανα δεύτερη καριέρα, θα έλεγα χωρίς να περιαυτολογώ. Δούλεψα στο Εθνικό θέατρο, στο Θέατρο Μακεδονικών Σπουδών, με τον Σπύρο Ευάγγελατο, 8 φορές στο Μέγαρο Μουσικής, 4 φορές στην Επίδαυρο, 1 φορά στο Covnet Garden στην Αγγλία. Θα έλεγα χωρίς καμία σεμνοτυφία ότι έκανα μία πάρα πολύ σπουδαία καριέρα, που δεν υπάρχει άνθρωπος που αγαπάει το θέατρο και δεν θα τη ζήλευε», λέει.

Όσο για το αν της λείπει το θεατρικό σανίδι; «Όχι, καθόλου. Αν μου έλειπε, θα ήμουν σε θέατρο. Δεν μου λείπει ούτε το χειροκρότημα. Ειλικρινά, δεν μου λείπει τίποτα. Είμαι πλήρης».

Υπάρχει περίπτωση να την ξαναδούμε στο θέατρο; «Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Αν είχα μια τρελή κωμωδία που να μπορούσα να παίζω με τις δύο κόρες μου, θα έλεγα "ναι". Ωστόσο με όσα έχω παίξει έως τώρα, κανένα άλλο έργο δεν νομίζω πως θα με γεμίσει περισσότερο από όσο είμαι τώρα γεμάτη, αλλά ούτε και θα σήμαινε τίποτα για μένα», καταλήγει.