Και όμως, η Ελένη Φιλίνη έχει σηκώσει χέρι σε άντρα…

-Στα πικρόχολα σχόλια πώς αντιδράς;

«Αδιαφορώ, κοιτάζω αυτούς που με αγαπούν. Αλλωστε δεν αρέσουμε σε όλους και ξέρω καλά ότι, και καλόγρια να ήμουν, αυτοί που έχουν να πουν μόνο κακά για τους άλλους θα με κακολογούσαν. Δεν με αφορούν αυτοί που με αμφισβητούν και λένε άσχημα πράγματα για μένα» τόνισε στην Espresso.

-Κλαις εύκολα;

«Και κλαίω και γελάω, τα συναισθήματά μου είναι έντονα. Μπορεί να κλάψω και με μια ταινία, αλλά πλάνταζα στο κλάμα κάθε φορά που έχανα ένα δικό μου πρόσωπο. Για τους γονείς μου, για τους θείους μου, ακόμη και για τα ζωάκια μου, που με έχουν συντροφεύσει στη ζωή μου. Η τελευταία φορά που έκλαψα για ζωάκι μου ήταν το καλοκαίρι, όταν «έφυγε» από τη ζωή ο Κυριάκος, ένα κανίς το οποίο είχα κοντά μου για δεκαοκτώ χρόνια.»

-Η τελευταία φορά που έκλαψες από χαρά πότε ήταν;

«Α, πάνε πολλά χρόνια (γέλια).»

-Εχει τύχει ποτέ να σηκώσεις το χέρι σου σε άντρα;

«Ε...»

-Πότε και πώς έγινε;

«Ασ' το τώρα...»

-Πάντως βγάζεις κάτι το άγριο, γι' αυτό σε αποκαλούν «τσαμπουκαλού» και «αντράκι».

«Είναι το καράτε που έχω κάνει πολλά χρόνια (γέλια).»

-Και στο οποίο έχεις πάρει μαύρη ζώνη...

«Ναι, και θα συνέχιζα αν δεν τραυματιζόμουν στις προπονήσεις και έπρεπε μετά να βγαίνω μπανταρισμένη στη σκηνή. Αμα είσαι ηθοποιός, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Εχω παίξει την Εύα με... δεμένα χέρια.»

-Εχεις κάνει χρήση του καράτε για κάποια προσωπική σου υπόθεση;

«Είμαι ενάντια σε κάθε μορφή βίας και με το καράτε δεν ασχολήθηκα για να παίζω ξύλο στον δρόμο ή οπουδήποτε αλλού, αλλά γιατί μου αρέσει ως είδος άθλησης. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω νιώσει φόβο ή αντιμετωπίσει κάποιο άσχημο συμβάν στον δρόμο, όταν κυκλοφορώ μόνη μου, και εύχομαι αυτό να μη συμβεί ποτέ. Αλλά τώρα πια οι άνθρωποι δεν έχουν την εντιμότητα να τσακώνονται με τα χέρια...»