Ελληνίδα ηθοποιός αποκαλύπτει: «Η μάνα μου πέθανε μέρες πριν παντρευτώ»
Η μητέρα της ήταν πολύ άρρωστη και έφυγε από την ζωή μέρες μόλις πριν εκείνη ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας.
Η Κορίνα Οικονομάκη μίλησε στο περιοδικό Χάι για όλα.
-Πιστεύεις ότι σε βοήθησε η τηλεόραση να γίνεις πιο αναγνωρίσιμη και να έρθεις πιο κοντά στον κόσμο;
«Ναι. Αυτό το «Ρετιρέ» που επαναλαμβάνεται εδώ και εικοσιπέντε χρόνια, που το βλέπουν τα παιδιά μου και δεν το πιστεύουν. Είναι κάτι σαν την Βουγιουκλάκη που μεγάλωσε γενιές. Έτσι και το «Ρετιρέ».
-Έβγαλες λεφτά;
«Πολλά. Από την τηλεόραση. Από το θέατρο δεν έβγαλα.»
-Η κρίση σε βρίσκει σε καλή φάση ή σε δύσκολη φάση όπως και τόσο κόσμο;
«Δεν διαφέρω από κάποιους άλλους. Το καλό είναι πως είμαι παντρεμένη.»
-Ο άντρας σου τι λέει για όλο αυτό; Την ζωή σου, την υποκριτική;
«Ο άντρας μου δεν με ήξερε καν σαν ηθοποιό όταν γνωριστήκαμε, γιατί δεν του το επέτρεπε η δουλειά του. Δουλεύει στα ναυτιλιακά και κάνει πολλά ταξίδια. Με γνώρισε σε μια παρέα. Δεν ήξερε ποια είμαι. Στην πορεία το ανακάλυψε. Άρχισε να με ψάχνει και να μαθαίνει αφού ήμασταν σε σχέση. Τον γνώρισα και σε έντεκα μέρες ήρθε και με ζήτησε από το σπίτι.»
-Έρωτας κεραυνοβόλος;
«Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. 'Όταν βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού οι δυο μας, χωρίς άλλη παρέα, ήταν σαν να τον ήξερα όλη μου τη ζωή. Το ίδιο κι αυτός. Και μου λέει «Κορινάκι; Την Τετάρτη να έρθω λίγο σπίτι σου να μιλήσω στους γονείς σου;»
-Ήθελες να παντρευτείς; Ήσουν έτοιμη;
«Όχι.»
-Αλλά δεν ήθελες να χάσεις αυτόν τον άντρα;
«Δεν ήθελα να παντρευτώ γιατί δεν ήθελα να φύγω από τους δικούς μου.»
-Έχασες την μητέρα σου;
«Όταν ετοιμαζόμουν να παντρευτώ»
-Συγκλονιστική στιγμή...
«Ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε. Μέσα σε δεκαεφτά μέρες έφυγε μαμά. Δεν μπόρεσα ποτέ να το δεχθώ.»
-Από τι;
«Μια αναπνευστική λοίμωξη. Μετά ανέβασε ζάχαρο... Είχαμε νοικιάσει σπίτι, το είχαμε επιπλώσει, ξαφνικά αρρωσταίνει η μαμά μου και πήγαν όλα πίσω. Αλλά έκανα αυτό που ήθελε, Της είχα πει πως τον αγαπούσα αλλά δεν ήθελα να παντρευτώ. Ήθελα να πεθάνουμε μαζί. Αλλά μου απάντησε «Εμείς θα πεθάνουμε, εσύ πρέπει να κάνεις δική σου οικογένεια. Κι αφού τον αγαπάς, πρέπει να παντρευτείς» «Δεν μπορώ να μένω μαζί του; Πρέπει οπωσδήποτε να παντρευτώ;» απάντησα. Μα ο μπαμπάς από την Κρήτη, καταλαβαίνεις, κι έκανα αυτό που είπε η μαμά μου.»
-Ο μπαμπάς σου ζει;
«Ο Θεός μου δίνει κάτι και μου παίρνει κάτι άλλο. Μου έδωσε τον άντρα μου και μου πήρε τη μάνα μου. Μου έδωσε τον γιο μου και μου πήρε τον πατερά μου. Ο γιος μου ήταν τριών μηνών όταν έχασα τον μπαμπά μου.»
-Αυτό που λες είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά ίσως είναι μια αδυναμία προς τους γονείς που σου βγαίνει έτσι;
«Της μαμάς μου ήταν πάρα πολύ απότομο. Αλλά ο μπαμπάς μου, επειδή έπαθε καρκίνο και ήταν καλπάζουσας μορφής, όταν έφτασε στα οστά και τον έβλεπα να υποφέρει από τους πόνους, έφτασα στο σημείο να παρακαλάω τον θεό να τον πάρει, να ησυχάσει από τους πόνους. 'Εφυγε στα χέρια μου.»
-Δύσκολες στιγμές. Ο άντρας σου ήταν κοντά σου;
«Πάντα είναι δίπλα μου, πάντα με στηρίζει. Είναι βράχος. Αφού λέω «Πώς με αντέχει;»
-Τα παιδιά σου;
«Ο Εφραίμ είναι δώδεκα χρονών τώρα. Εφραίμ- Ανδρέας. Είναι ταμένος. Είναι πρόωρος. Δυσκολεύτηκα πολύ να τον κάνω. Πεντέμισι μηνών με πιάσανε οι πόνοι. Ήμουν στο νοσοκομείο για πολύ καιρό. Για να καταφέρουμε να τον κρατήσουμε. Τελικά μου τον πήραν οκτώ μηνών, ένα προωράκι δύο κιλά. Δεν μπορούσε καν να θηλάσει. Όταν τον γέννησα έκλαιγα τόσο πολύ και είπα πως η χαρά κι η λύπη είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Δεν τους άφηνα να μου το πάρουν από την αγκαλιά και μου λέει ο γιατρός «Πρέπει να μπει τώρα θερμοκοιτίδα, να πάρει οξυγόνο». Κι έτσι τους άφησα να μου τον πάρουν.»
-Αδυναμία στον γιο;
«Όχι. Αδυναμία έχω και στα δυο μου παιδιά. Απλά ο Εφραίμ είναι πιο ευαίσθητο παιδί. Η Μαριάννα είναι πιο τσαούσα. Καθαρίζει και για πάρτη μου.»