Γιώργος Καπουτζίδης: «Είναι δύσκολο, είναι ζόρικο. Και πονάει…»
Δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα λιγότερο από έναν δημιουργό όπως ο Γιώργος Καπουτζίδης που λέει ότι θέλει να βρίσκεται στο προσκήνιο όχι για να κάνει τον θεατή να ξεχνιέται, αλλά για να του υπενθυμίζει όσα ακούσια ή εκούσια λησμονεί.
«Θα ήθελα να υπάρχω στην τηλεόραση ως ένας άνθρωπος που θέτει προβληματισμό. Πιστεύω ότι θα ’πρεπε να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο. Γιατί δεν σκεφτόμαστε; Γιατί είναι δύσκολο, είναι ζόρικο. Και πονάει. Πιο εύκολο από το να βρούμε λύση στα δικά μας προβλήματα ή να διορθώσουμε δικές μας πτυχές είναι να δείξουμε με το δάχτυλο τον άλλο και να ξεκινήσουμε να τον κράζουμε. Η τηλεόρασή μας αυτό κάνει. Εννιά στις δέκα εκπομπές είναι “δείτε τι είπε αυτός” και “τι φόρεσε εκείνη”. Το ίδιο συμβαίνει και στα κοινωνικά δίκτυα. Είναι απλό, εύκολο και δεν κοστίζει τίποτα. Το δύσκολο είναι να αναρωτηθείς “τι έχω κάνει στραβά;”, “πού έχω κάνει λάθος;”, “γιατί είμαι εδώ ενώ θα ήθελα να είμαι κάπου αλλού;”. Αυτό κάνω τώρα και στη ζωή μου. Βλέπω πού θα ήθελα να πάω και πώς θα ήθελα να είμαι» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Τα καλοκαίρια έχουν μάλλον καταλυτική επίδραση στον Γιώργο Καπουτζίδη. Είναι σαν στη διάρκειά τους να ολοκληρώνονται νοητοί κύκλοι και να ανοίγουν καινούριοι. Η περίοδος όπου όταν οι ρυθμοί πέφτουν και όλα καταλαγιάζουν, εκείνος θέτει και μια νέα πρόκληση στον εαυτό του. «Από το προηγούμενο καλοκαίρι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω πιο ξεκάθαρα τι είναι αυτό που μου αρέσει. Σταματάω να κάνω πράγματα που δεν μου άρεσαν, ανακαλύπτω νέα που μου αρέσουν και αδιαφορώ για τις συμβάσεις. Αυτό μου δίνει χαρά και ηρεμία. Μου αρέσει να ταξιδεύω. Μου αρέσει να ακούω ωραία μουσική. Τον τελευταίο χρόνο πηγαίνω πολύ συχνά στο Μέγαρο Μουσικής και ακούω κλασική μουσική που δεν άκουγα παλιότερα. Μου αρέσει να φροντίζω τον εαυτό μου. Κολυμπάω, τρέχω, προσέχω τι τρώω. Μ’ αρέσει να βλέπω τους φίλους μου. Μου αρέσει να ξανασυναντάω ανθρώπους που μου έχουν λείψει. Τις προάλλες κάναμε μια μάζωξη με τον Αργύρη Αγγέλου και την Αγγελική Λάμπρη, τους οποίους είχα να δω μαζί εδώ και πολύ καιρό. Νομίζω ήταν μία από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της χρονιάς. Δίνω πια στα πράγματα τη σημασία που τους αξίζει και τον χρόνο που τους αναλογεί. Δεν αναλώνομαι σε πράγματα που είναι ασήμαντα, ανούσια ή θα μου χαλάσουν τη διάθεση. Τα ξεφορτώνομαι. Το έχω κάνει και στο σπίτι μου αυτό. Μάζεψα πράγματα και αντικείμενα που δεν μου χρειάζονταν πια και τα ξεφορτώθηκα. Θέλω να έχω λίγα και όσα έχω να τα φροντίζω».