Δημήτρης Καταλειφός: «Νιώθω όχι μόνο σαν να έρχεται μια καταστροφή, αλλά σαν να την επιζητούμε»

«Μου λείπει. Ολοι νοσταλγούμε τα παιδικά μας χρόνια. Δεν θέλω να είμαι παρελθοντολάγνος, αλλά νομίζω ότι οι οικογενειακοί δεσμοί παλαιότερα είχαν κάποιο νόημα. Έκανε η μάνα κουλουράκια, μαγείρευε, μύριζε το σπίτι, γύριζε ο πατέρας και έτρωγε όλη μαζί η οικογένεια - έστω την Κυριακή. Δεν ξέρω αν ωραιοποιώ τα πράγματα, αλλά υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες για επαφή» τόνισε στο Βήμα.

-Το βλέπετε λίγο ρομαντικά;

«Ελπίζω, όχι. Οκτώ στα δέκα παιδιά, εκεί που διδάσκω, έχουν γονείς χωρισμένους. Αυτό δεν συνέβαινε παλιά. Καλώς ή κακώς, με συναίνεση, με σιωπή και, βεβαίως, με περισσότερη υπομονή, ήταν όλοι εκεί. Η υπομονή είναι μια μεγάλη αρετή που έχουμε χάσει. Και πριν από λίγες ημέρες που ήμουν στην Κρήτη, μπήκα σε μια εκκλησία και είδα ότι υπάρχει Αγία Υπομονή. Δεν το ήξερα. Μας λείπει και η πίστη. Πίστη σε ένα πράγμα ό,τι και να είναι. Σε μια ιδεολογία. Εγώ δεν ξέρω σε τι να πιστέψω. Οι αξίες έχουν εκπέσει και δεν έχουμε και την επιμονή να σταθούμε σε ό,τι έχουμε διαλέξει να πιστεύουμε. Είναι παρά πολύ δύσκολοι οι καιροί και όλος ο κόσμος, σε διεθνή κλίμακα, είναι σε χαοτική κατάσταση».

-Ετοιμαζόμαστε για μια καταστροφή;

«Πιθανόν. Νιώθω όχι μόνο σαν να έρχεται μια καταστροφή, αλλά σαν να την επιζητούμε».

-Τι σώζει έναν άνθρωπο;

«Αν σώζει κάτι έναν άνθρωπο, είναι αυτό που είχε πει κάποτε ένας ψυχίατρος για μένα: ότι με σώζουν τα πρωτογενή ερωτήματα που θέτω στον εαυτό μου. Και το σκέφτηκα, και είναι πολύ σωστό να κάνουμε πρωτογενή ερωτήματα, που μπορεί μεν να φαντάζουν αφελή και απλά, είναι όμως πολύ ουσιαστικά, γιατί αυτό που μας λείπει είναι η κοινή λογική. Δηλαδή, γιατί κάνω εγώ τώρα αυτό το έργο; Γιατί δίνω τώρα μια συνέντευξη;».

-Γιατί, αλήθεια, δίνετε τώρα αυτή τη συνέντευξη;

«Υπάρχει και το ερώτημα: "Εσείς γιατί μου ζητήσατε αυτή τη συνέντευξη;"».

-Επειδή ο αναγνώστης μας και ο θεατής σας θέλει να γνωρίσει και τις δικές σας σκέψεις, εκτός εκείνων των ηρώων σας. Είμαι το ενδιάμεσο. Εσείς, λοιπόν;

«Για μένα η συνέντευξη είναι μια συνομιλία με τον δημοσιογράφο, μια ανταλλαγή απόψεων με έναν άνθρωπο και μια έμμεση επαφή με τον αναγνώστη. Αλλά, στις συνεντεύξεις, δεν μιλώ για την προσωπική μου ζωή. Αυτή δεν αφορά κανέναν».

-Στις συνεντεύξεις σας, πάντως, έχετε μια διάθεση εξωτερίκευσης. Δεν νιώθετε λίγο ντροπή;

«Καθόλου. Θέλω την επικοινωνία. Κάποια πράγματα, βέβαια, μπορεί να είναι μυστικά, αλλά και τα μυστικά έχουν μια γοητεία».