Δημήτρης Καταλειφός: «Δεν έχω αγαπήσει ανθρώπους όσο το θέατρο»

Γιατί γίνατε ηθοποιός;

«Αυτό το ερώτημα το έχω βάλει κι εγώ στον εαυτό μου. Νομίζω ότι κάνω θέατρο, επειδή με πλήττει η πραγματικότητα, κι επειδή φοβάμαι την πραγματικότητα. Το θέατρο είναι μια καταπληκτική ηρωίνη. Μπαίνω σε έναν χώρο που είναι καταφύγιο και που συγχρόνως έχει τεράστια δύναμη επικοινωνίας».

Τι θα πει «φοβάμαι την πραγματικότητα»;

«Οτι ενώ στη διαδικασία ανεβάσματος ενός έργου είμαι πολύ μαχητικός, έτοιμος να συγκρουστώ με τον σκηνοθέτη και να παλέψω με πάθος για να γίνει καλύτερη η παράσταση, στα θέματα της ζωής είμαι από δειλός μέχρι νωθρός, τεμπέλης».

Και αποσύρεστε;

«Ναι. Ακόμη κι αν καταπατήσουν ένα δικαίωμά μου, μπορεί να πω: "Δεν βαριέσαι...". Επειδή και βαριέμαι, και φοβάμαι».

Φοβάστε που, κάποια στιγμή, θα σταματήσετε και το θέατρο;

«Ναι. Απωθώ τη σκέψη, ξέρω ότι είναι πρωτογενές ερώτημα, πραγματικά τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να ζω και να μην κάνω θέατρο. Δεν θέλω. Δεν θα έχω λόγο να ζω».

Ως τότε, λοιπόν, ποιον ρόλο θα θέλατε διακαώς να υποδυθείτε;

«Τον Βασιλιά Ληρ, που τον έχω παίξει και στο παρελθόν, αλλά σε συνθήκες που δεν μου ταίριαζαν. Και μου έχει μείνει ένα τραύμα».

Το θέατρο είναι και ένας λόγος που δεν κάνατε οικογένεια;

«Μπορεί. Το θέατρο είναι το πρώτο στη ζωή μου. Ούτε λεφτά έβγαλα για να μπορώ να έχω οικογένεια ούτε μου άρεσε να δεθώ με έναν άνθρωπο. Δεν έχω αγαπήσει ανθρώπους όσο το θέατρο. Και αυτό που λέω είναι κακό, αλλά είναι η αλήθεια».

Πηγή: vimagazino