Χρήστος Κυριαζής: «Κάποια στιγμή βαρέθηκα…»

-Έχετε νιώσει ποτέ εξαρτημένος από τη μητέρα σας; Ήταν παρεμβατική στη ζωή σας;

«Μη μου μιλάς στον πληθυντικό. Με κάνεις και νιώθω γέρος (γελάει). Δεν ήταν καθόλου παρεμβατική. Μου έδινε μια συμβουλή κι αν ήθελα την ακολουθούσα» τόνισε στο Down Town Κύπρου.

-Με τον μπαμπά σου είχες εξίσου καλές σχέσεις;

«Με τον πατέρα μου είχαμε άλλη ιστορία. Πάντα συζητούσαμε άλλου είδους πράγματα. Πιο υπαρξιακά. Ο πατέρας μου ήταν πιο απόμακρος. Όμως στην καλύτερη ανάμνηση της ζωής μου ήταν μέσα.»

-Ποια ήταν αυτή;

«Όταν ήμουν πιτσιρικάς, έπαιζα σε κάτι κλαμπάκια και ξενυχτούσα. Πήγαινα το πρωί στο σχολείο και νύσταζα. Ο καθηγητής έκανε παράπονα στη μάνα μου. Γυρίζοντας σπίτι, περίμενα ότι ο πατέρας μου θα νευρίαζε και θα γινόταν χαμός. Αντ’ αυτού μου είχε αγοράσει την πρώτη μου κιθάρα. Ήταν πανάκριβη. Είχε δει μια αφίσα με τον Κιθ Ριτσαρντ που είχα στο δωμάτιό μου και μου πήρε την ίδια. Τρελάθηκα. Μακάρι να έκαναν το ίδιο και οι υπόλοιποι πατεράδες. Ας αγόραζαν στο παιδί τους μια κιθάρα κι ας μην τη χρησιμοποιούσε ποτέ.»

-Δεν φοβήθηκαν για τον χώρο που πάει το παιδί τους να «μπλέξει»; Παλιά τον καλλιτέχνη τον ακολουθούσαν πολλοί μύθοι…

«Μπορεί, αλλά τελικά δεν μας οδηγεί τίποτα άλλο στις αποφάσεις μας, παρά μόνο η καρδιά μας. Ξεκίνησα παίζοντας τραγούδια με γκρουπάκια. Κάποια στιγμή βαρέθηκα, μου την έδωσε να ασχοληθώ με το σχέδιο, πήγα στην Ιταλία, έκανα σπουδές, γύρισα και άνοιξα μαγαζιά κάνοντας εκθέσεις με έπιπλα δικών μου σχεδίων. Αργότερα, αυτό το πράγμα άρχιζε να αλλάζει μέσα μου. Τότε έγινε και η επιτυχία του «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» και τα πράγματα με οδήγησαν μόνα τους ξανά προς τη μουσική.»