Νεφέλη Κουρή: «Όταν αποφάσισα να γίνω ηθοποιός δεν είπα τίποτε σε κανέναν»

«Όταν αποφάσισα να γίνω ηθοποιός δεν είπα τίποτε σε κανέναν. Το τρίτο παιδί είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Εμένα μου είχαν εμπιστοσύνη, ήμουν θετικό παιδί. Θα μπορούσα να έχω ξεφύγει, να έχω γίνει αλητάκι, γιατί το τρίτο παιδί συνήθως είναι ανεξέλεγκτο. Ήμουν στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο και κάποια παιδιά από μια θεατρική ομάδα πήγαν για εξετάσεις σε δραματική σχολή. Πήγα κι εγώ ανώριμα, απροετοίμαστη, όπως να 'ναι... Δεν μου έδιναν και πολλή σημασία οι δικοί μου, ώσπου έπαιξα στο «Νησί», ενώ ήμουν ήδη στο τρίτο έτος. Μετά, όταν έπαιξα στο θέατρο, βραβεύτηκα κιόλας, με πήραν λίγο περισσότερο στα σοβαρά. Ευχαριστήθηκαν που πήρα και το πτυχίο μου από το πανεπιστήμιο. Τελικά χαίρονται για μένα οι γονείς μου, χωρίς όμως να μου φουσκώνουν τα μυαλά. Μικρή ήθελα πολύ ν' αποκτήσω ένα σκύλο, το ζητούσα από τον Άγιο Βασίλη κάθε χρόνο. Στο σπίτι όμως μετά τρία κορίτσια δεν χωρούσε και σκυλί. Δεν απέκτησα ποτέ. Ούτε τώρα, με τις υποχρεώσεις που έχω, θα μπορούσα να φροντίζω ένα ζώο. Είμαι υπεύθυνος άνθρωπος, δεν μ' αρέσει να αφήνω τα πράγματα στην τύχη τους», λέει ενώ μιλά για τη σχέση της με το... χρήμα.

«Με τη διαχείριση των οικονομικών μου δεν τα πηγαίνω πολύ καλά. Πολύ συχνά πέφτω έξω. Αν μ' αρέσει κάτι, θα το αγοράσω. Αγοράζω και πράγματα για τα ανίψια μου. Ό,τι βλέπω και νομίζω πως θ' αρέσει στον φίλο μου του το αγοράζω. Στο εξωτερικό όταν βρίσκομαι, κι εκεί ξοδεύω. Δεν έχω καμία ιδιαίτερη μανία για τα ακριβά εστιατόρια και το γκουρμέ φαγητό. Μετά σουβλάκια είμαι μια χαρά. Αν και τώρα έχω καλομάθει, γιατί στην Κρήτη το φαγητό είναι φανταστικό! Γενικά για την Κρήτη έχω να πω τα καλύτερα. Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι, γενναιόδωροι, ένιωσα ότι μ' αγκάλιασε όλη η πόλη των Χανίων και οι άνθρωποι της», λέει σε συνέντευξη της στο περιοδικό Beaute.