Γιώργος Χρυσοστόμου: «Ευτυχώς που στο ρεπερτόριό μου μεσολάβησαν και αρχαίες τραγωδίες»
Για τις ταμπέλες που επιμένουν κάποιοι να βάζουν στους καλλιτέχνες μιλάει ο Γιώργος Χρυσοστόμου που απολαμβάνουμε τηλεοπτικά μέσα από το επιτυχημένο σίριαλ «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα»...
Δεκαπέντε χρόνια στο θέατρο είναι λόγος για να θελήσει κάποιος να ανεβάσει τον θεατρικό του πήχυ και να απεξαρτηθεί από τη σκηνοθετική καθοδήγηση;
Όχι απαραιτήτως. Προσωπικά δεν έχω καμία βλέψη να σκηνοθετήσω τίποτα στο μέλλον, ούτε ομάδες ούτε τίποτα. Ούτε να διδάξω ποτέ μου - παρά το γεγονός ότι μου έγινε πρόταση. Ακριβώς επειδή θέλω να είμαι διαρκώς υπό αίρεση. Να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι σε ό,τι μου αρέσει. Και να μη χρειαστεί να πω πως έφτασα στο τέλος μιας διαδρομής, έτσι ώστε μετά να μην έχω τι άλλο να κάνω - οπότε να πάω να σκηνοθετήσω. Εκτός κι αν υπάρχουν συγκεκριμένες δυνατότητες και συνθήκες, όπως τώρα. Ή αν αφορά σε μια προσωπική δουλειά που έχω στο μυαλό μου. Ενα βουβό αλλά μετά μουσικής one-man show, που σίγουρα θα χρειαστεί και βοήθεια χορογράφου.
Οι περισσότερες επιλογές σου σχετίζονται με την κωμωδία. Θεωρείς πως είναι ο φυσικός σου χώρος ή ο ρόλος του κωμικού σού έχει αποδοθεί ερήμην σου;
Μου έχει αποδοθεί από κάποιους που με έχουν δει μόνο στην τηλεόραση ή μόνο στο θέατρο. Ευτυχώς που τα τελευταία χρόνια στο ρεπερτόριό μου μεσολάβησαν και αρχαίες τραγωδίες. Το θέμα είναι, πάντως, πως πολύς κόσμος αγαπά αυτή την πλευρά μου κι όχι την άλλη.
Θες να μου πεις πως η μέχρι τώρα πορεία σου έχει καθοριστεί από τα «θέλω» των άλλων, κοινού ή σκηνοθετών;
Αναγκαστικά. Κάνω μια δουλειά που, ούτως ή άλλως, ορίζεται από τους άλλους. Τους θεατές, τον παραγωγό, τον σκηνοθέτη...
Εσύ με ποια κριτήρια λες το «ναι» σε έναν σκηνοθέτη;
Άμα είναι επιτυχημένος, εννοείται ότι θα θέλεις να δουλέψεις μαζί του. Το δεύτερο που μπαίνει στη ζυγαριά είναι η αισθητική των παραστάσεών του, ο τρόπος δουλειάς του και η μέθοδός του. Τον Καραντζά, ας πούμε, με τον οποίο πρωτοσυνεργαστήκαμε στον «Οδυσσεβάχ», τον παρακαλώ από παλιά. Ήταν ο πρώτος που απευθύνθηκα για δουλειά μετά το «Πόρτα», χωρίς να ξέρω καν τι θα ανεβάσει. Μαζί του έκανα ένα τεράστιο σεμινάριο υποκριτικής, πληρωτέο κιόλας, που είχα ανάγκη και ως άνθρωπος και ως ηθοποιός, για να απαγκιστρωθώ από τον τρόπο που ήξερα και να πάω λίγο παραπέρα. Και ελπίζω να με ξαναπάρει σε δουλειά του.
Πηγή: real