Λάσκαρη: «Αλλοτε αισθάνοµαι παιδί ή 100 χρόνων, αλλά υπό κανονικές συνθήκες είµαι 33 χρόνια µείον»
Σημασία έχει η πραγματική ηλικία, αυτή που νιώθεις μέσα σου ή αυτή που γράφει μία ταυτότητα; Η Ζωή Λάσκαρη πάντως, αποκαλύπτει τη δική της προσέγγιση στον χρόνο ο οποίος –η αλήθεια είναι- της έχει φερθεί πολύ ευγενικά καθώς παραμένει μία πολύ ωραία γυναίκα.
∆εν µπορώ να µην ξεκινήσω από την ατάκα που είπες από σκηνής στο κοινό σου, σβήνοντας τα κεράκια της υπέροχης τούρτας γενεθλίων σου: «Αντε και του χρόνου στα 74». Θέλει κότσια αυτό.
Γιατί, αγαπούλα µου; ∆εν ξέρει ο κόσµος πόσο είµαι; Να παίξω... κρυφτούλι; ∆εν το έκανα ποτέ και για πολύ σοβαρότερα και σκληρά θέµατα, όπως θα θυµάσαι, και δεν το κάνω ούτε τώρα. Ήταν µια υπέροχη έκπληξη που µου έκαναν οι συνεργάτες µου για τα γενέθλιά µου και µοιράστηκα µε τον κόσµο τη χαρά µου και την ευχή να είµαι έτσι δυνατή και ενεργή και την επόµενη χρονιά, στα 74 χρόνια µου. Κάθε πρωί που ξυπνάω, ευχαριστώ τον Θεό που είµαστε υγιείς εγώ και οι δικοί µου, που µπορώ να βλέπω τον ήλιο, τη θάλασσα, τα λουλούδια µου, τις οµορφιές της ζωής...
Σε έβλεπα να «σαρώνεις» τη σκηνή ως βιτριολική, καταπιεστική µητέρα που δεν θέλει καµιά στο πλευρό του γιου της στο «Νύφη κουράγιο» και µόνο 73 δεν σε έκανα. Από µέσα θέλω να µου πεις πόσο είσαι;
Γύρω στα 40... Υπάρχουν, βέβαια, και οι φορές που αισθάνοµαι παιδί ή και 100 χρόνων, αλλά υπό κανονικές συνθήκες είµαι 33 χρόνια µείον. Και το απολαµβάνω.
Όπως χαίρεσαι και το ότι κάνεις κωµωδία.
Τρελαίνοµαι! Έχω παίξει κλασικό θέατρο, έχω πάει στην Επίδαυρο, έχω αναµετρηθεί µε µεγάλους ρόλους, έχω συνεργαστεί µε σπουδαίους σκηνοθέτες και η επιθυµία µου ήταν να επιστρέψω στην κωµωδία µετά από καιρό. Θεωρώ πολύ ταλαντούχο τον Νίκο Μουτσινά και του ζήτησα να µου γράψει ένα έργο και να µε σκηνοθετήσει. Εφτιαξε µια ξεκαρδιστική κωµωδία και την έστησε µε πολύ κέφι και µεράκι. Τη χαιρόµαστε και οι ηθοποιοί και οι θεατές!
Μπήκες ποτέ στο τριπάκι να κάνεις κάτι για να «κλέψεις» το κοινό, χωρίς να σου αρέσει;
Έκανα πάντα αυτό που επιθυµούσα, την ώρα που το ήθελα, χωρίς να παγιδευτώ σε ό,τι ήθελε το κοινό. Τολµούσα να δοκιµάζω και να δοκιµάζοµαι σε διάφορα είδη, χωρίς το άγχος «κι αν δεν µε ακολουθήσει το κοινό», που είχε η Αλίκη... Έκανα αυτό που ήθελε η ψυχούλα µου και ο κόσµος µε ακολούθησε τις περισσότερες φορές. Είναι νίκη αυτό.
Πηγή: Real