Ελένη Κοκκίδου: «Το χαμένο παιδί είναι η χαμένη ψυχή, είναι η χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας»
Η «Φαύστα» του Μποστ είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τη σουρεαλιστική καθημερινότητα που δεν σταματά να μας εκπλήσσει, υποστηρίζει η Ελένη Κοκκίδου, η οποία υποδύεται δεξιοτεχνικά την ηρωίδα στη σκηνή.
Πόσο η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει τη σουρεαλιστική γραφή του Μποστ; Αντέχει ο μποστικός της λόγος στο τώρα;
«Όχι μόνο αντέχει, αλλά επιβάλλεται να ανεβαίνει στη σκηνή, για να εκπαιδεύονται οι νεότεροι στο πνεύμα εκείνης της «χρυσής εποχής» του 1960, όταν οδηγούσαν τον κόσμο όλοι αυτοί οι φωτισμένοι άνθρωποι. Για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι τα αλλεπάλληλα λάθη μπας και αλλάξουνε ζωή. Για να γελάμε γοερά όλοι, με τον σουρεαλισμό της ζωής μας. Νομίζω ότι ίσως και να ξεπερνάει πια η πραγματικότητα μας τη σουρεαλιστική γραφή του Μποστ»
Το κείμενο της παράστασης παραμένει «αυθεντικό» ή έχει μπολιαστεί με σύγχρονα στοιχεία;
«Το κείμενο είναι το αυθεντικό. Πώς αλλιώς άλλωστε! Αφού είναι «παντός καιρού» και πάντα σπουδαίο και επίκαιρο. Απλώς, μπαίνει μια φράση στο τέλος της παράστασης, σχετική με την επικαιρότητα της κάθε ημέρας. Ο Μποστ το επιζητούσε αυτό, θεωρούσε ότι η «Φαύστα» ήταν το έναυσμα για να μιλήσει κανείς για τα πολιτικά ζητήματα της κάθε εποχής και μάλιστα με το στόμα του χαμένου παιδιού της «Φαύστας», που παρακολουθεί τον κόσμο μέσα από το στόμα του κήτους. Το χαμένο παιδί είναι η χαμένη ψυχή, είναι η χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας», λέει η ηθοποιός στην εφημερίδα Έθνος.