Ζωή Λάσκαρη: «Δεν μπορώ να μιζεριάζω»

«Πήγα να αλλάξω παντελόνι για την παράσταση και χτύπησα το γόνατο μου στο σίδερο της σκάλας, συμβαίνουν αυτά, δεν ταράζομαι. Στο έργο «Οι ξανθές» είχα κοπεί στο αριστερό χέρι, πάνω από τον καρπό, κι έκανα 11 ράμματα, πήγα στο νοσοκομείο μετά το τέλος της παράστασης να μου τα βάλουν. Δεν έχω τέτοια προβλήματα εγώ, είναι τέτοιος ο χαρακτήρας μου. Σε μια άλλη παράσταση ήμουν στην πόρτα, για να περάσει ο Χρυσικάκος έπεσα κι έπαθα συντριπτικό κάταγμα, κι εκεί τελείωσε η παράσταση και μετά πήγα στο νοσοκομείο» τόνισε στο Λοιπόν.

- Μπορείτε τόσο καλά να διαχειριστείτε τον πόνο ή προέχει η δουλειά σας;

«Πονάω, ναι, αλλά καμία σχέση, αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, δεν είναι-αυτό που λένε: «Αχ, τι έπαθα», θέλω να είμαι καλά, δεν μπορώ να μιζεριάζω, δεν μου αρέσει καθόλου, δεν γίνεται.»

- Με την ίδια ψυχραιμία αντιμετωπίζετε τα πάντα, και στη ζωή και στη δουλειά σας;

«Ναι, με την ίδια ψυχραιμία αντιμετωπίζω τα πάντα, κι αυτό μ' έχει σώσει. Αν ταραχτείς και τρελαθείς, αλλάζει κάτι; Παίρνεις μία ανάσα και συνεχίζει. Δεν είμαι ο άνθρωπος που με το παραμικρό θέλω γιατρό, ό,τι και να έχω το αντιμετωπίζω ψύχραιμα, που, δόξα τω θεώ, δεν έχω κάτι, αλλά δεν μου αρέσει να είμαι άρρωστη, μου αρέσει να αυτοεξυπηρετούμαι, δεν είμαι γκρινιάρα»