Γιατί η γιαγιά Αναστασία είναι η δική μου ηρωίδα… για το 2016 (Nassos blog)
Είναι φορές που μετανιώνω για τις χιλιάδες ώρες που έχω αφιερώσει στη δουλειά αυτη τα τελευταία 25 σχεδόν χρόνια. Ώρες πιεστικές. Ώρες δημιουργικές, ώρες κενές... ώρες ουσιαστικές. Μετανιώνω; Ίσως.
Όμως οφείλω να μοιραστώ μαζί σας και κάτι εξίσου σημαντικό. Πώς μέσα από την δουλειά μου έμαθα να μην βαριέμαι ποτέ. Να ζω όλα τα συναισθήματα στο τέρμα.
Να βλέπω ανθρώπους να χάνονται μπροστά μου, άλλους εθισμένους, άλλους χαρούμενους... άλλους απογοητευμένους. Κατά έναν τρόπο έχω ζήσει πολλές ζωές μέσα από τις ζωές τους.
Η δουλειά αυτή σε κάνει αναίσθητο, παρά τα πλούσια συναισθήματα που βιώνεις. Και μπορεί να ακούγεται ή και να διαβάζεται αντιφατικό αλλά είναι έτσι.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ