Στάθης Αγγελόπουλος: «Δεν ήμουν ντίβας, δεν ήμουν βεντέτα»

«Ναι, με τον Χατζηγιάννη. Θα ήθελα να γράψει έστω ένα τραγούδι για μένα. Όπως θα ήθελα κι ο Πάριος να γράψει ένα τραγούδι για μένα. Θα ήθελα να τραγουδήσω με τον Χάρη Βαρθακούρη που τον γουστάρω και τον θαυμάζω και σαν τραγουδιστή αλλά και σαν μουσικό. Το έχω πει και στον ίδιο. Αυτό μπορεί να γίνει στο μέλλον. Ο Θεοφάνους επίσης είναι σπουδαίος» τόνισε στο Χάι.

-Βρίσκω λοιπόν έναν Στάθη πιο συγκροτημένο. Χωρίς να παρεξηγηθεί η λέξη. Πιο ώριμο. Πιο ήρεμο. Πού οφείλεται αυτό;

«Ωρίμασα και είδα τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Ηλικιακά ναι, αλλά μπορεί να μην ήμουν διαφορετικά ώριμος και να τα έβλεπα αλλιώς όλα. Πλάκα σου κάνω. 11 κρίση που μας δημιούργησαν βοήθησε κάποιους ανθρώπους, όχι όλους, να σκεφτούν διαφορετικά, Το κατάλαβα και γύρισα τη σελίδα όσο μπορούσα πιο γρήγορα. Δεν ονειροβατώ ακόμα. Πέρασα δύσκολες στιγμές και γεύτηκα την κρίση.»

-Έχασες λεφτά;

«Πολλά λεφτά. Έφτασα δυο φορές στον άσο. Αλλά έχω ελπίδα, έχω τον Θεό κοντά μου και ξανάρχισα από την αρχή.»

-Πιστεύεις στον Θεό;

«Πάρα πολύ. Δεν είμαι θρησκόληπτος, αλλά άνθρωπος του Θεού.»

-Οι δυσκολίες σε κάνανε πιο δυνατό και πιο ώριμο;

«Πάντα. Μην ξεχνάς ότι μεγάλωσα με τον Μανώλη και την Αννούλα μέσα στο χαβιάρι. Σε εισαγωγικά Δεν μου έλειπε τίποτα. Ξεκίνησα την πορεία μου μόνος και πέρασα πάρα πολλά.Η διαδρομή μου δεν ήταν εύκολη, κι ας το νομίζουν, επειδή είμαι ο γιος του Μανώλη Αγγελόπουλου. Δεν άνοιξαν διάπλατα όλες οι πόρτες. Αντίθετα, ήταν όλες κλειστές. Να ήταν στις δέκα πόρτες, η μια ανοιχτή; Απλά το όνομα του πατέρα μου με βοήθησε, γιατί τον αγαπούσαν και σαν τραγουδιστή αλλά και σαν άνθρωπο. Δεν θα είχα πετύχει τίποτα αν και ο δικός μου χαρακτήρας δεν ήταν αυτό που είναι. Κράτησα την αγάπη που είχε ο κόσμος στο όνομα του πατέρα μου. Ερχόταν οι θαυμαστές του πατέρα μου και της μάνας μου και δεν τους έδιωχνα. Δεν ήμουν ντίβας, δεν ήμουν βεντέτα. Ήξερα να διαχειριστώ την δημοσιότητα, με αυθορμητισμό κάποιες φορές. Τελικά, νομίζω ότι αυτό αρέσει. Είναι όμορφο να βγαίνεις έξω και να σε χαιρετούν όλοι. Αυτό το κέρδισα με το σπαθί μου. Παλιά λέγανε «Πάμε στον γιο του Αγγελόπουλου» Οι δέκα που λένε «Πάμε στου Στάθη» είναι δική μου επιτυχία.»