Ευρυδίκη-Θεοφάνους: Η απόφαση να έρθουν στην Ελλάδα, οι τρικλοποδιές και οι δυσκολίες
Ποιος από τους δύο πήρε την απόφαση να έρθουν στην Ελλάδα; Η Ευρυδίκη ή ο Γιώργος Θεοφάνους; Ποιος φοβόταν περισσότερο;
Ευρυδίκη: «Η απόφαση ήταν κοινή. Ήρθαµε για λίγες µέρες και µετά από ένα ραντεβού µε τον Φίλιππο Παπαθεοδώρου στην ΕΜΙ αποφασίσαµε να µείνουµε. Τώρα βέβαια που το σκέφτοµαι, µάλλον, ο Γιώργος ήταν ο πιο αποφασιστικός. Ως πιο δυναµικός και θαρραλέος, µέσα σε λίγα λεπτά µε έπεισε για µια απόφαση ζωής» τόνισε στο Down Town Κύπρου.
Γιώργος: «Ήταν μια κοινή απόφαση. Ή πρόταση έγινε για δισκογραφικό συμβόλαιο στην Ευρυδίκη, όχι σε μένα. Παρόλα αυτά εγώ ξεκίνησα με τη δισκογραφία πριν κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος της. Είμαστε εδώ από το 1989, όταν ο Γιώργος Χατζηνάσιος και οι συνεργάτες του, τότε, αγκάλιασαν και εμένα και την Ευρυδίκη. Κάθε ξεκίνημα είναι δύσκολο. Αλλά θέλει πείσμα και πάρα πολλή δουλειά!»
-Φαντάζοµαι ότι τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα δεν θα ήταν καθόλου εύκολα, γιατί δεν γνωρίζατε κανέναν εδώ. Συναντήσατε προβλήµατα; Σας έβαλαν τρικλοποδιές; Δυσκολευτήκατε οικονοµικά;
Ευρυδίκη: «Δυσκολίες… ναι, αλλά όχι σε βαθµό που να µας επηρεάσουν αρνητικά. Καταρχήν πρέπει να πω ότι ο κύριος Παπαθεοδώρου στάθηκε δίπλα µας στα πρώτα εκείνα χρόνια, σαν παραγωγός και µέντορας και φίλος. Νιώθαµε ότι είχαµε έναν άνθρωπο κοντά µας, µε τον οποίο µπορούσαµε να µοιραστούµε τις ανησυχίες µας. Η οικογένεια µας µάς έλειπε πάρα πολύ, αλλά η αγάπη µας για τη µουσική και το όνειρο µας ήταν πολύ σηµαντικά για µας. Ήµασταν, επίσης, πολύ περήφανα παιδιά και θέλαµε όλα να τα κάνουµε µόνοι µας. Δεν θέλαµε να ανησυχούµε τους δικούς µας και νιώθαµε ότι η απόφαση να διακόψουµε τις σπουδές µας και να µείνουµε στην Ελλάδα για να ακολουθήσουµε το όνειρο µας ήταν ένα δικό µας στοίχηµα που έπρεπε να κερδίσουµε, βασιζόµενοι στις δικές µας δυνάµεις.»
Γιώργος: «Δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω αυτό, αλλά θα ‘θελα να το ακούνε και τα καινούρια παιδιά, τα οποία δεν τα βρίσκουνε έτοιμα ούτε από τους γονείς τους, ούτε από γύρω… Εγώ ήμουνα από αυτά τα παιδιά. Ένα παιδί που ήρθε με το μαγιό του 1989 και ευτυχώς πλησίαζε το καλοκαίρι γιατί είχα μόνο κατωσέντονο και πανωσέντονο… Χρήματα για πάπλωμα μόνο στα όνειρα μου. Παρόλα αυτά, με την πολλή δουλειά και την επιμονή, ήρθαν όλα σιγά-σιγά εκεί που ήθελα και ονειρευόμουν.»