Βαγγέλης Γερμανός: «Δεν είμαι κανένας πιτσιρικάς. Πολλοί της γενιάς μου έχουν «ταξιδέψει»

«Ναι, με έναν φίλο στο Γαλάτσι. Εγώ είχα το πτυχίο, εκείνος είχε καμιά δεκαριά παιδιά σαν μαγιά. Ξεκινήσαμε και μέσα σε μια πενταετία οι μαθητές έγιναν 150. Με ζόριζε αυτή η ιστορία. Στο φροντιστήριο πρέπει να δουλεύεις από το πρωί έως το βράδυ. Είναι πολύ σοβαρή δουλειά, γιατί έχεις να δώσεις λόγο σε γονείς οι οποίοι πληρώνουν αλλά και ευθύνη για την επιτυχία ή μη των παιδιών. Ωστόσο, ήμουν μακριά από το αντικείμενο που αγαπούσα, τη μουσική και τα τραγούδια. Εφυγα. Το άφησα στον συνέταιρο, με τον οποίο είμαστε ακόμη πολύ καλοί φίλοι», λέει στην Espresso και καταλήγει:

«Κάποια στιγμή ο άνθρωπος στη ζωή του πρέπει να παίρνει αποφάσεις, να ακολουθεί τη βαθιά του επιθυμία, η οποία δεν μπορεί να έχει σχέση με οικονομικές απολαβές ή κοινωνικού τύπου αναγνωρίσεις. Ερχεται από μέσα σου και είναι αυτή που σε χαράζει. Να είσαι αυτό που είσαι. Και το λέω αυτό αβασάνιστα, γιατί έχω παραδείγματα φίλων που ήταν καταπληκτικοί μουσικοί και ακολούθησαν τη δουλειά του πατέρα τους και στο τέλος, κυριολεκτικά, αυτό τους... πέθανε. Δεν είμαι κανένας πιτσιρικάς. Πολλοί της γενιάς μου έχουν «ταξιδέψει», λέει ο ίδιος.