Χρήστος Λούλης: «Με κάνουν ευτυχισμένο οι άλλοι τρεις άνθρωποι της οικογένειάς µου»

«Είναι περίεργο το ότι όταν διαπράττεις εσύ την απιστία το θεωρείς φυσικό. Αν όµως σου την κάνουν, τότε εξανίστασαι και τρελαίνεσαι», λέει ο ηθοποιός και συµπληρώνει: «Παρακολουθούµε ένα ζευγάρι αστών, πλούσιο, µε µεγάλη διαφορά ηλικίας, που συντηρεί κατά έναν τρόπο τον υπηρέτη-εραστή της γυναίκας, τον οποίο υποδύοµαι εγώ. ∆εν ξέρουµε αν ο σύζυγος (σ.σ.: ∆ηµήτρης Τάρλοου) γνωρίζει ή όχι για τη σχέση αυτή, υπάρχει πάντως η υπόνοια µιας σιωπηλής συνεννόησης. Το θέµα είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να βγει στο φως. Η απιστία χαλάει τον µύθο της αποκλειστικότητας. Όταν µας συµβαίνει, νιώθουµε δεύτεροι και ανασφαλείς, επειδή κάποιος επέλεξε κάποιον άλλον αντί για εµάς».

Έχεις καταλήξει στο τι προκαλεί, τελικά, την απιστία;

Ο Λαέρτης Μαλκότσης, νοµίζω, έδωσε στην πρόβα την καλύτερη απάντηση: η καταπίεση και η βαρεµάρα. Το έργο σχολιάζει µια γενικότερη κοινωνική συµπεριφορά µε αφορµή την απιστία. Αναφέρεται στο τι είναι ικανοί οι άνθρωποι να κάνουν, ενώ δεν λείπουν και σχόλια µιας ταξικής διαφοροποίησης. Βλέπουµε, δηλαδή, πως οι σχέσεις ανάµεσα στις τάξεις, ό,τι κι αν λέµε, είναι εξαιρετικά συντηρητικές. Το συναίσθηµά µας είναι συντηρητικό σε σχέση µε το µυαλό µας.

Και τι είναι εκείνο που κάνει τους ήρωες τρισευτυχισµένους;

Είναι ένα λογοπαίγνιο ο τίτλος, σχετικά µε το πόσο ευτυχισµένοι είναι οι ήρωες, αλλά και µε το ότι είναι ευτυχισµένοι µέσα σε ένα τρίγωνο. Ακόµα και ο σύζυγος, που είναι ο απατηµένος, µπορεί να βρει τη βολή του µέσα σε αυτό το τριγωνικό σύστηµα και να ευτυχήσει. Μπορεί το έργο να είναι κωµωδία, αλλά, αν το σκεφτούµε, όλοι χρειαζόµαστε ένα πλαίσιο όπου όλοι έχουν έναν σαφή ρόλο, για να χαλαρώσουµε και να αισθανθούµε ευτυχία.

Εσένα τι σε κάνει τρισευτυχισµένο;

Οι άλλοι τρεις άνθρωποι της οικογένειάς µου. Όλοι, για να νιώσουµε ελεύθεροι, χρειαζόµαστε να είµαστε µέρος ενός συστήµατος ανθρώπων, χρειαζόµαστε τον περιορισµό για να βρούµε την ελευθερία. Ο άνθρωπος ψάχνει τον εαυτό του και έναν άλλο, καµιά φορά ψάχνει τον εαυτό του σε κάποιον άλλον. Είναι σπάνιο να υπάρξει ένα έργο που να µην ψάχνει κάποιος τον άλλον. Ακόµα και οι αναχωρητές ψάχνουν τον Θεό, αναζητούν έναν πόλο για να πάνε. Αυτή την αναζήτηση πραγµατεύεται και το έργο του Λαµπίς.

Πηγή: Real