Έλληνας ηθοποιός σοκάρει: «Έχω περάσει Χριστούγεννα νηστικός, χωρίς ζέστη, κοιμόμουν στο πάτωμα»
Έλληνας ηθοποιός θυμάται τις δύσκολες στιγμές που πέρασε και σοκάρει με τις αποκαλύψεις του.
-Τι σου έχει μείνει από όλα τα χρόνια των σπουδών σου στην Ιατρική;
«Νομίζω έχω γίνει πιο κυνικός απέναντι στη ζωή. Έχω δει τον θάνατο και τη γέννηση, έχω ζήσει καταστάσεις έντονες που δεν έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν πολλοί άνθρωποι και αυτό, ειδικά για έναν ηθοποιό, είναι μοναδική εμπειρία. Μια νύχτα σε μια εφημερία, π.χ. της χειρουργικής, είναι ένα υπερεντατικό σεμινάριο υποκριτικής. Βλέπεις κάθε λογής ανθρώπους, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, φυλές, θρησκείες, πεποιθήσεις, μορφωμένους, αμόρφωτους, άντρες, γυναίκες, παιδιά, νέους, γέρους, τα πάντα. Ένα ψηφιδωτό ανθρώπων και χαρακτήρων, που αντιδρούν με τον πιο αληθινό τρόπο» τόνισε στο Down Town Κύπρου ο Νικόλας Μπράβος.
-Θα συνεχίσεις την Ιατρική;
«Είμαι ανοιχτός σε όλα τα ενδεχόμενα. Η Ιατρική είναι μια πολύ σπουδαία επιστήμη, αλλά έχει το εξής πρόβλημα: σε θέλει κατ’ αποκλειστικότητα. Θυμάμαι έναν καθηγητή που μας είχε πει: «Κύριοι, η Ιατρική είναι ζηλότυπη ερωμένη, δεν σηκώνει απιστίες. Αν θέλετε να γίνετε, έστω μέτριοι γιατροί, θέλει αφοσίωση τεράστια. Άμα θα είσαι κάτω από το μέτριο, δεν αξίζει να περάσεις όλο αυτό τον Γολγοθά, γιατί στο τέλος, ούτε την μαγεία της ιατρικής θα νιώσεις, που βρίσκεται στη θεραπεία». Είχε πολύ δίκιο εκείνος ο καθηγητής, γιατί κι εγώ πιστεύω πως για να κάνεις κάτι και να το κάνεις καλά, πρέπει να αφοσιωθείς σε αυτό, είτε είναι υποκριτική, είτε ιατρική, είτε μουσική…»
-Ήσουν από τα παιδιά που όταν μεγαλώσουν ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί;
«Υποσυνείδητα, η απόφαση να ασχοληθώ με την υποκριτική θα πρέπει να πάρθηκε κάπου στα παιδικά μου χρόνια. Σε εκείνες τις εκλεκτές στιγμές που έβλεπα ταινίες με τις αδελφές μου στο σπίτι ή στον θερινό κινηματογράφο, και αργότερα με τις παρέες και τις σχέσεις μου, που καθόμασταν σπίτι και βλέπαμε ταινίες. Τότε πρέπει να δημιουργήθηκε αυτό το ανομολόγητο ερώτημα: «Λες; Για φαντάσου!». Ακόμα και αργότερα, όταν συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις στο σχολείο, πάντα συνέβαινε μια αποκάλυψη μέσα μου, αλλά μάλλον όλα αυτά ήταν μια αθώα παιδική φαντασία, ένα όνειρο που ούτε εσύ ο ίδιος δεν παραδέχεσαι όταν μεγαλώνεις στο Ξυλόκαστρο. Τώρα πια, συνειδητά, παίρνω τη ζωή στα χέρια μου και δημιουργώ κάποιες ευκαιρίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποφάσισα να είμαι μόνο ηθοποιός. Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές ιδιότητες που μπορεί ένας άνθρωπος να έχει, κι εγώ θέλω να είναι η ζωή μου ένα ταξίδι, μια περιπέτεια, και εγώ ο καπετάνιος που οδηγεί το καράβι.»
-Έχεις ρόλους-απωθημένο; Συνεργασίες;
«Θα ήθελα να δοκιμάσω τα πάντα στην υποκριτική.»
-Έχεις κάνει δουλειές για τις οποίες μετάνιωσες;
«Όχι, σε καμία περίπτωση. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα.»
-Θυμάσαι μια μεγάλη σπατάλη που έκανες και την ευχαριστήθηκες πολύ;
«Γενικά, δεν είμαι πολύ καλός στη διαχείριση των οικονομικών. Δηλαδή, είχα περάσει μεγάλες περιόδους που δεν είχα τίποτα. Έχω περάσει κάτι χειμώνες στην Αθήνα, κάτι Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιές, που ήμουν στο σπίτι μόνος μου, νηστικός, χωρίς ζέστη, χωρίς κρεβάτι -κοιμόμουν στο πάτωμα- αλλά το σημαντικό ήταν ότι είχα τον χώρο μου και, το σημαντικότερο, το πιάνο μου. Ήταν πολύ δύσκολα και ήμουν μόνος μου, αλλά ήταν επιλογή μου. Τώρα, μπορώ να ζω αξιοπρεπώς, κάνω μια δουλειά που πληρώνομαι και μπορώ να ζήσω από αυτή.»
Νικόλας Μπράβος