Ο γιος του Αντώνη Καφετζόπουλου μιλά για τα παιδικά του χρόνια

Εσύ από μικρός ήσουν δυναμικός και ανεξάρτητος; Προσπάθησες από πιτσιρικάς να ανεξαρτητοποιηθείς από την οικογένειά σου;
Κοίτα, αυτό προέκυψε σε μία φάση της ζωής μου που δεν άντεχα να ζω άλλο με την οικογένειά μου. Δεν γινόταν άλλο. Ήθελα τον χρόνο μου, τον χώρο μου. Και αποφάσισα να μείνω μόνος μου. Φυσιολογικά έγινε. Από την άλλη, μου αρέσει που είμαστε ένας λαός που αγαπά την οικογένεια, χωρίς να εννοώ πως είμαι υπέρ της οικογενειακής καταπίεσης που υπάρχει στην Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό. Είμαι κάπου στο μέσο. Οι ξένοι, όταν το παιδί τους πάει 18 ετών, το διώχνουν για να μείνει μόνο του. Δεν είμαι 100% υπέρ αυτού και θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως δεν με έχουν στηρίξει οι γονείς μου. Η ανεξαρτησία έχει και λίγο πόνο. Έτσι το βίωσα. Έχεις ένα θέμα και δεν πρέπει να πάρεις τηλέφωνο στην πρώτη δυσκολία τους γονείς σου. Πρέπει να το παλέψεις αρχικά μόνος σου. Ζορίστηκα λίγο σε όλα τα επίπεδα, αλλά τα κατάφερα. Είναι απελευθερωτικό.
Ήσουν ήρεμο παιδί;
Δεν ήμουν ατίθασος, ούτε μαλθακός. Πάντως, το μόνο σίγουρο ήταν ότι περίμενα πώς και πώς να τελειώσει το μαρτύριο του σχολείου. Δεν μου άρεσε καθόλου. Βιβλίο δεν άνοιγα. Δεν διάβασα ποτέ όσο ήμουν μαθητής.
Τι όνειρα είχες μικρός;
Ποτέ δεν με απασχολούσε το επαγγελματικό μου μέλλον. Όταν άκουγα παιδιά στα 17 και στα 18 να λένε ότι θέλουν να γίνουν γιατροί, δικηγόροι κλπ, εγώ δεν ήξερα τίποτα. Ήθελα απλά να τελειώσω το σχολείο. Τώρα που τελείωσα τη σχολή, εδώ και 5 χρόνια δηλαδή, συνειδητοποιώ ότι αυτό που κάνω σήμερα, αυτό ήθελα πάντα. Εκεί έτεινα.

Πηγή:Down Τown της Κύπρου