Χρήστος Λούλης: «Οι ερωτευμένοι ζουν ένα ψέμα»

Υπάρχουν αντικειμενικές αλήθειες σχετικά με το θέμα της απιστίας ή ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί;

«Καθένας το προσεγγίζει με τελείως προσωπικό τρόπο, όμως υπάρχουν και κάποια πράγματα σταθερά και κοινά. Κάθε εξωσυζυγική σχέση είναι μια μορφή έρωτα, κι αυτός πάντα δίνει μια διέξοδο, σε κάνει να αισθάνεσαι νέος και ζωντανός, σε κάνει να αισθάνεσαι ελεύθερος και φαντάζομαι ότι όποιος απιστεί δεν νιώθει τίποτε από όλα αυτά. Αυτό που λέμε πειρασμός, δείχνει ότι θέλεις να φύγεις από κάπου και όχι απαραιτήτως για να πας κάπου αλλού. Αλλωστε, τι σημαίνει απιστία; Μου τέλειωσε η πίστη στη σχέση. Η προδοσία είναι για εκείνον που έχει προσδοκίες, ίσως πιο πολλές από αυτές που ο άλλος μπορεί να προσφέρει. Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να είναι μαζί, ζευγάρι, όχι απαραιτήτως για να είναι μονογαμικοί, αλλά για να είναι δύο, και αυτή η αντίφαση θα μας κατατρέχει για πάντα».

Τους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν ελεύθερη σχέση τους πιστεύετε;

«Στο σύστημα δύο ανθρώπων πάντα ο ένας είναι πιο ισχυρός ή πιο καπάτσος. Προσωπικά, δεν το καταλαβαίνω το κόνσεπτ της ελεύθερης σχέσης, αν είναι να μην το εξομολογούνται και να κάνουν ό,τι κάνουν κρυφά, συγγνώμη, αλλά αυτό συνέβαινε πάντα. Ολοι οι άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους ότι ο σύντροφός τους μπορεί και να τους έχει απατήσει, δεν θα τρελαθούν κιόλας, είναι ανθρώπινο. Ομως έχει διαφορά να το λες και να μην τρέχει και τίποτα, δεν μου αρέσει και αισθητικά. Ο άνθρωπος θέλει την αποκλειστικότητα, να νιώθει ότι ο άλλος τον βλέπει μοναδικό. Οταν νιώθεις μοναδικός είναι μια μικρή νίκη ενάντια στον θάνατο. Αυτό δεν είναι ο έρωτας; Να σε κοιτάνε τα μάτια του άλλου σαν να είσαι αθάνατος. Αυτό μόνο ένας σύντροφος ζωής μπορεί να σου το δώσει, όχι με τη σφοδρότητα και το φευγαλέο του πάθους, αλλά με διάρκεια, με τρόπο απαλό».

Εχοντας μάλιστα μια πιο πλήρη, πιο αληθινή εικόνα σου, αφού γνωρίζουν τις ελλείψεις και τα ελαττώματά σου, σε αντίθεση με τους εραστές που εξιδανικεύουν ο ένας τον άλλον.

«Οι ερωτευμένοι ζουν ένα ψέμα. Το χρειαζόμαστε και αυτό, βέβαια, γι' αυτό και αρκετοί καταφεύγουν εκεί, και δικαίως, αν ειδικά ζουν σε μια καθημερινότητα καταπιεστική και βαρετή. Να που καμιά φορά η απιστία μπορεί να είναι μια υγιής αντίδραση, μια υπενθύμιση ότι πρέπει να ζήσεις».

Η παθολογική ζήλια είναι σύμφυτη με τη νεότητα ή ζήτημα χαρακτήρα;

«Νομίζω ότι είναι θέμα χαρακτήρα. Απλώς μεγαλώνοντας μπορεί κάποιος να κάνει και λίγη πλάκα με το συγκεκριμένο θέμα και να το ξεπερνάει πιο εύκολα. Πιο μικρός δεν μπορούσα καθόλου να το ελέγξω, τώρα τα πάω καλύτερα, τρελαίνομαι όμως μερικές φορές», λέει ο ηθοποιός στο vimagazino.