Χρήστος Λούλης: «Ποτέ δεν ήμουν ευτυχισμένος, με την έννοια της μακαριότητας»

«Νομίζω ότι τα παιδιά που μου αρέσει να βλέπω δεν έχουν τελικά μεγάλη σχέση με τη γενιά τους. Νομίζω πάντα ίσχυε αυτό, αυτοί που ξεχωρίζουν είναι λίγο εκτός πραγματικότητας, εκτός εποχής. Ο ηθοποιός πρέπει να μην είναι απόλυτα στο τώρα αλλά στο λίγο πριν ή μετά, αλλιώς ανεβαίνει στη σκηνή και δεν έχει βάρος ή βάθος».

Ποια φυσικά χαρακτηριστικά του αποδείχθηκαν καθοριστικά για την πορεία του ως ηθοποιός;

«Ήμουν ένα παιδί που παρατηρούσε πολύ τους ανθρώπους και είχε μεγάλη περιέργεια για τα κίνητρα και τις αντιδράσεις των άλλων. Ποτέ δεν ήμουν ευτυχισμένος, με την έννοια της μακαριότητας, χάρη στις βεβαιότητές μου, πάντα αμφέβαλλα και αναρωτιόμουν. Είναι τεράστιο εφόδιο αυτό για όποιον θέλει να ασχοληθεί με την τέχνη. Και αυτοπειθαρχία τεράστια έχω και αυτό με βοήθησε πολύ», λέει ο ίδιος στο vimagazino.