Αργύρης Πανταζάρας: «Θέλουμε να διηγηθούμε μια ερωτική ιστορία μέσα από τον λόγο του Σαίξπηρ»

Πώς αποφασίσατε μια δεύτερη παράσταση;
«Υπάρχει μια σχέση και με τον συγκεκριμένο χώρο και με τη Στεφανία, καθώς εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Είναι η τέλεια αφορμή να γνωρίσουμε καινούργιους συνεργάτες, να μάθουμε καινούργια πράγματα. Και ο Σαίξπηρ έρχεται σαν μια μικρή εξερεύνηση μέσα από τα δύσκολα, τα Σονέτα του. Στεκόμαστε πάντα αναλφάβητοι απέναντι στον κόσμο του».

Γιατί επιλέξατε τα Σονέτα;
«Θέλουμε να διηγηθούμε μια ερωτική ιστορία μέσα από τον λόγο του Σαίξπηρ, που δεν έχει μόνον έρωτα και αγάπη αλλά και θάνατο και φθορά και αγανάκτηση απέναντι στον χρόνο, και αποχαιρετισμό. Είναι μια συμπύκνωση λόγου. Φτιάξαμε μια αφηγηματική δραματουργία, με αρχή, μέση και τέλος, μέσα από κάτι που δεν μπορεί να δραματοποιηθεί. Αυτός ο λόγος δεν είναι για να μιλιέται. Κι εμείς βρίσκουμε έναν τρόπο, μια χρυσή τομή για να δούμε πώς αρθρώνεται. Η παράσταση περιέχει ακόμα λέξεις και στιγμές από τη "Δωδέκατη Νύχτα", τον "Αμλετ", το "Αντώνιος και Κλεοπάτρα". Σαν να κρυφοκοιτάς τρυφερά στον κόσμο και στα έργα του».

Πώς επιλέγετε τις συνεργασίες σας;
«Νομίζω ότι υπάρχει κάτι που σε τραβάει κι ένα μικρό κλείσιμο του ματιού σε αυτή τη διαδρομή για να συνεργαστείς με τον άλλον. Αν ταιριάζει κάτι είναι όχι ο τρόπος που δουλεύουμε, γιατί αυτός βρίσκεται και συντονίζεται, αλλά ο τρόπος που επιθυμούμε».

Θα λέγατε ότι δουλεύετε σκληρά, κοπιαστικά;
«Δουλεύω με μια συνεχόμενη ροή. Είναι εξοντωτικός μερικές φορές ο ρυθμός. Καταναλώνω ενέργεια προς όλες τις κατευθύνσεις και νομίζω ότι αυτή είναι η φύση του θεάτρου. Και ίσως αυτό είναι και μια αντίληψη για το πώς θα έπρεπε να δίνεται ο καθένας σε ό,τι κι αν κάνει - δεν έχει να κάνει με το ταλέντο ή την τύχη. Σε όλους έρχεται η ευκαιρία. Το θέμα είναι πώς θα την κάνεις δική σου αλλά και πώς θα τη μοιραστείς», λέει ο ηθοποιός στο Βήμα.