Απίστευτη αποκάλυψη: «Τον πατέρα μου τον γνώρισα όταν ήμουν 22 ετών»

«Πήγα να τον γνωρίσω, γιατί δεν τον ήξερα. Εξαφανίστηκε. Τον βρήκαν κάποια στιγμή οι μπαρμπάδες μου, αλλά εγώ τον γνώρισα όταν ήμουν 22 χρόνων. Φαντάρος κατέβηκα στο χωριό, έβαλα τα πολιτικά και πήγα στην Κέρκυρα, είχα μάθει το χωριό, τον Ποταμό Κερκύρας, και εκεί τον γνώρισα», αποκαλύπτει στην Εspresso o Γιώργος Αρμένης.

Σε συνέντευξή του τον χαρακτήρισε «κλόουν». Τι εννοούσε;
«Είδα τον... εαυτό μου! Οταν περπατούσε, τον κοιτούσα κι έβλεπα τις κινήσεις μου κι είπα «από αυτόν τα πήρα όλα»! Εγώ κάνω το σώμα μου ακόμα ό,τι θέλω, πέφτω κάτω, με κοιτάζουν τα παιδιά και μου λένε «τι κάνετε;». Είχε πλαστικότητα κι εκείνος στο σώμα, μοιάζαμε και στον λόγο»

Με τη μητέρα του δεν είχαν παντρευτεί;
«Ναι, με πλαστά χαρτιά γιατί τότε τους είχαν επιτάξει ως χωροφύλακες, ήταν μετά τον Εμφύλιο. Έκανε τα παιδιά κι έφυγε. Ήταν λίγο αριβίστας, θα έλεγα, δεν τον ενδιέφερε τίποτα»

Μεγάλωσε σε μονογονεϊκή οικογένεια, λοιπόν, εκείνη την εποχή.
«Ηταν δύσκολα. Η μάνα μου αναγκάστηκε και ήρθε στην Αθήνα με τον μικρό μου αδερφό, εγώ έμεινα με τη γιαγιά πίσω. Το '51 ήρθα κι εγώ»

Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε;
«Οχι ποτέ, έμεινε από 20 χρόνων ζωντοχήρα»

Ο Κάρολος Κουν, λοιπόν, ήταν ο πνευματικός του πατέρας, κατά κάποιον τρόπο.
«Ναι, γιατί στην ουσία δεν είχα γνωρίσει πατέρα και ένιωσα όλη τη ζεστασιά και την έγνοια του για μένα, του τι θα κάνω, πώς θα προχωρήσω, μου έδωσε βιβλία και διάβασα. Μετά μόνος μου πήρα τον δρόμο μου, μπήκε το νερό στ' αυλάκι, που λένε, μορφώθηκα, μέχρι που έφτασε να μου λέει «φτάνει πια, θα γίνεις κουλτουριάρης» και θα έχανε τον Γιώργο του τον αυθόρμητο. Ηταν όμορφα, όλη η ιστορία μέσα στο Θέατρο Τέχνης με τους άλλους δασκάλους μου, τον Λαζάνη, τον Κουγιουμτζή, τον Χατζημάρκο, σπουδαίοι άνθρωποι, οι οποίοι με δίδαξαν, μου στάθηκαν, με βοήθησαν και τους χρωστάω ευγνωμοσύνη», καταλήγει ο ηθοποιός.