Χάρης Βαρθακούρης: Το διαζύγιο των γονιών του και οι αναμνήσεις

Θα ήθελε οι αναμνήσεις εκείνων των χρόνων να έρχονται αμέσως στο μυαλό του, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Σε ποια ηλικία ανακάλυψες την αγάπη και το ταλέντο σου για την μουσική;

«Εξακολουθώ να μην είμαι σίγουρος ότι έχω ταλέντο, αλλά το ακούω όλη μου τη ζωή από τρίτους, γνωστούς και άγνωστους, που έχω αρχίσει να το πιστεύω. Δε μπορεί, κάτι θα έχουν δει όλοι αυτοί, κάτι θα ξέρουν.

Την αγάπη μου όμως για τη μουσική τη θυμάμαι από μωρό παιδί. Πάντα άκουγα μουσική. Πάντα ήμουν με ένα ζευγάρι ακουστικά.

Θυμάμαι ακόμα και στο γήπεδο που πηγαίναμε με τον πατέρα μου κάθε Κυριακή, είχα μαζί μου walkman. Τα μάτια στη μπάλα, τα αυτιά στη μουσική.

Αυτό γινόταν και στο σπίτι. Επίσης πάντα, μα πάντα, έπαιζα ντραμς σε οτιδήποτε ήταν μπροστά μου και γύρω μου και μπορούσε να βγάλει ωραίο ήχο. Καρέκλες, τραπέζια, ταμπλό αυτοκινήτου, τα πόδια μου, σε όλα έχω παίξει τύμπανα (γελάει)

Βασικά αυτό είναι κάτι που δεν έχω αποβάλλει ποτέ. Πολλές φορές η γυναίκα μου θα μου πιάσει τα χέρια ενώ είμαστε κάπου έξω και θα με κοιτάξει με ύφος που λέει “φτάνει πια”»

Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Τι εικόνες έχεις από τη μητέρα και τον πατέρα σου;

«Αυτή είναι μια κουβέντα που είχα με τη γυναίκα μου πριν λίγο καιρό. Τη ρωτούσα πώς γίνεται να μην θυμάμαι πολλά πράγματα από τα παιδικά μου χρόνια!

Είναι επειδή τα έχω ξεχάσει; Επειδή δεν υπήρχε τίποτα σπουδαίο και άξιο ανάμνησης; Είναι επειδή ήταν δυσάρεστα και τα έχω “καταπιέσει”;

Υπάρχουν φυσικά κάποιες σκόρπιες εικόνες και αναμνήσεις, το γήπεδο, όπως ανέφερα και πριν, θυμάμαι επίσης ότι κάθε Κυριακή, πριν πάμε να δούμε παναθηναϊκό, τρώγαμε πάντα έξω, θυμάμαι που ο πατέρας μου δε μου χαλούσε το χατίρι και με έπαιρνε μαζί του στο στούντιο όποτε αυτό ήταν εφικτό, κάποιες καλοκαιρινές διακοπές, κάποια ταξίδια, μια πολύ ευχάριστη ανάμνηση για μένα ήταν όταν πηγαίναμε με τον πατέρα μου στη Μινος και έμπαινα στην αποθήκη και έπαιρνα δεκάδες δίσκους κάθε φορά, , θυμάμαι και κάποιες αταξίες και σκανταλιές και ίσως αν κάτσω επί τούτου να σκεφτώ να αναδυθούν κι άλλες εικόνες. Αλλά δεν είναι κάτι που έρχεται αυτόματα, όπως θα ήθελα.

Στη συζήτηση λοιπόν που είχα με τη γυναίκα μου της είπα ότι θέλω να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε τα παιδιά μας, όταν μεγαλώσουν, να έχουν πολλές και ευχάριστες αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια. Να συζητάνε με φίλους και να θυμούνται 200 διαφορετικές ιστορίες χωρίς καμία σκέψη. Να αναπολούν την παιδική τους ηλικία και να χαμογελάνε όταν τη σκέφτονται»

Πως δια χειρίστηκες το διαζύγιο τον γονιών σου;

«Το διαζύγιο τους δεν ήταν μια συγκεκριμένη μέρα που έφτασε ένα χαρτί στο σπίτι. Οι γονείς μου ήταν εν διαστάσει κάποιους μήνες το χρόνο, κάποιους άλλους όχι.

Μια μπερδεμένη ιστορία που κράτησε χρόνια και που ποτέ μου δεν έβγαλα άκρη. Απλώς μια μέρα αυτός που φεύγει, δεν επιστρέφει. Αυτό είναι όλο. Δεν αλλάζει κάτι στην καθημερινότητά σου. Μαθαίνεις να ζεις υπό αυτές τις συνθήκες, το συνηθίζεις και προχωράς» είπε στην εκπομπή Celebrity Life Game.