Μαρία Φιλίππου: «Είμαι 30 χρόνια στον χώρο. Έκανα έντιμα και ταπεινά τόσα χρόνια αυτή τη δουλειά»
Η Μαρία Φιλίππου σε συνέντευξή της μίλησε για τον ρόλο της στο θέατρο, τους γιους της και την Κύπρο.
Πρωταγωνιστείς στη φαρσοκωμωδία «Βάφ’ τα μαύρα».
Φέτος είμαι ευλογημένη, βρίσκομαι στο θέατρο «Λαμπέτη» και παίζω σε αυτή τη θεϊκή φαρσοκωμωδία των Ρέππα-Παπαθανασίου, τους οποίους γνωρίζω πολλά χρόνια. Απέδειξαν ότι έχουν λόγο, είναι πια πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου. Ήμασταν συμμαθητές με τον Μιχάλη, στη σχολή, είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος από μένα. Είχαμε να βρεθούμε επαγγελματικά πολλά χρόνια με τον Μιχάλη και όταν συναντηθήκαμε, ήταν σαν ένα μαγικό ραβδί να μας γύρισε πίσω και να μας έκανε πάλι παιδιά. Υπάρχει χρόνια η εκτίμηση και η αγάπη που μεγαλώνει. Το έργο δείχνει πού μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι όταν τους πάρουν τα κεκτημένα τους, μέχρι τα άκρα.
Είναι δύσκολο να παράγεις γέλιο, ειδικά σήμερα, με τα τόσα προβλήματα που κουβαλάει ο κόσμος;
Έχω ένα κείμενο που πατάω. Τα παιδιά μου έκαναν ένα δώρο, να παίζω την Κύπρια, κάτι που μου αρέσει παρά πολύ, να παίζω με την ντοπιολαλιά μου. Η «Ελλάδα», που υποδύομαι, είναι μία γυναίκα που προσπαθώντας να ξαναγυρίσει σε αυτά που είχε χάνει τ’ αβγά και τα πασχαλιά, γίνεται ένα τέρας. Οι ρόλοι είναι αναγνωρίσιμοι, είναι οι άνθρωποι της εποχής μας, που επένδυσαν μόνο σε υλικά αγαθά και σήμερα έχουν χάσει το δρόμο τους.
Βρίσκεσαι στο χώρο της υποκριτικής περίπου 30 χρόνια, σε τι έχεις επενδύσει;
Βρίσκομαι στο χώρο περίπου 30 χρόνια. Ξέρω ότι έκανα έντιμα και ταπεινά τόσα χρόνια αυτή τη δουλειά. Βρίσκομαι 30 χρόνια στην Ελλάδα, στην Κύπρο έκανα μόνο ένα σίριαλ και μία ταινία.
Πώς ήρθες στην Αθήνα, για να σπουδάσεις;
Ήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω, δεν είχα σκοπό να μείνω, έλεγα ότι στην Κύπρο θα πάω του χρόνου και του χρόνου, αλλά... ξέμεινα. Η μια δουλειά ερχόταν μετά την άλλη, μετά παντρεύτηκα, έκανα οικογένεια κι έμεινα εδώ. Ο πρώην σύζυγος είναι από την Ελλάδα, τώρα έχω χωρίσει. Έχω δύο υπέροχους γιους, ο ένας 21 και ο άλλος 17 χρονών.
Στην Κύπρο έχεις συγγενείς;
Τη μανά μου την «έχασα» δυστυχώς, πριν από 13 χρόνια, τον πατέρα μου τον έχουμε φέρει εδώ με την αδελφή μου. Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια, έχουμε ασφαλιστικές δικλίδες.
Πηγή: Λοιπόν