Έλλη Στάη: «Στα 50 ταράχτηκα, πέρασα μια κρίση για τον φόβο της φθοράς και του θανάτου αλλά μετά...»
Ο κόσμος ενδιαφέρεται για τρία πράγματα: την πολιτική της άποψη, τα μυστικά της ομορφιάς της και την προσωπική της ζωή... Η Έλλη Στάη όμως...
«Καλύτερα αυτά τα τρία να τοποθετηθούν με άλλη σειρά. Ενδιαφέρονται περισσότερο για την εμφάνιση και την προσωπική μου ζωή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όταν βρίσκομαι σε ένα τραπέζι δεν με ρωτούν φίλοι και γνωστοί για την πολιτική. Μερικές φορές μάλιστα μου δίνουν την αίσθηση ότι έχουν απέναντί τους μια υπουργό -τουλάχιστον. Τους ρωτώ γιατί απευθύνονται σε εμένα και απαντούν: «Μα γιατί εσύ ξέρεις».
Την βασανίζει το ότι ο χρόνος περνά;
«Δεν με βασανίζει, απλώς με απασχολεί, όπως απασχολεί τους πάντες. Ποτέ δεν έκρυψα την ηλικία μου γιατί έτσι κι αλλιώς είναι όλα καταγεγραμμένα στο Διαδίκτυο. Στα πενήντα ταράχτηκα, πέρασα μια κρίση για τον φόβο της φθοράς και του θανάτου, αλλά μετά από μια εσωτερική διεργασία ξαναβρήκα την ισορροπία μου. Υπήρξε ο φόβος του περιθωρίου της ζωής. Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι δεν μπορείς να πολεμήσεις κάτι που δεν πολεμιέται. Οταν αγαπάς αυτό που σου συμβαίνει, τότε και αυτό σου φέρεται καλά. Εχω δυνατή άποψη επί του συγκεκριμένου θέματος. Μεγαλώνω και μεγαλώνω καλά, έχοντας υγεία, δημιουργικότητα, ενέργεια και είμαι πια συνειδητοποιημένη στο τι θέλω. Έχω ανακαλύψει την ισορροπία με τον χρόνο και έχω συμμαχήσει με τον ψυχικό, τον διανοητικό και τον σωματικό μου εαυτό»
Έχει επιτύχει προ πολλού τη συμφιλίωση με τον εαυτό της;
«Διαβάζω, ψάχνω, κάνω όνειρα για μελλοντικά επαγγελματικά εγχειρήματα και ασχολούμαι εδώ και χρόνια με τη σωματική άσκηση. Η ουσιαστική συνταξιοδότηση έρχεται μόνο όταν αφεθείς, όταν παραιτηθείς από την προσπάθεια. Εγώ κάνω εντατική δουλειά με τον εαυτό μου σε όλα τα επίπεδα. Βάζω τις φόρμες μου και τρέχω καθημερινά στο Ζάππειο, τουλάχιστον επί μισή ώρα, προκειμένου να αποβάλω τοξίνες από το σώμα και την ψυχή»
Είναι υπέρ των πλαστικών επεμβάσεων;
«Μπορούμε να κάνουμε βελτιωτικά πράγματα, φτάνει να έχουμε το μυαλό να κάνουμε αυτά που σηκώνει η δομή μας, χωρίς να παραμορφωνόμαστε. Και πάντα διατηρώντας αυτογνωσία περί του γελοίου. Τον χρόνο πρέπει να τον αφήνουμε να εναποθέτει τα σημάδια του. Εγώ κάθε έτος που περνά βλέπω το σημάδι του χρόνου και το αποδέχομαι. Αν τώρα από τα τρία σημάδια μπορώ να απαλείψω τα δύο, θα το κάνω, αλλά ένα σημάδι πρέπει να το αποδεχτείς, να το αγαπήσεις και να το αφήσεις να υπάρχει», λέει η ίδια στο Πρώτο Θέμα.