Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Δε θα πολιτευόμουν ποτέ»

Τι έχεις να πεις για τους καλλιτέχνες που ασχολούνται με την πολιτική; Πρόσφατα η Λυδία Κονιόρδου ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού.

Είναι μια πίστα που κάθε άνθρωπος που έχει την επιθυμία και την όρεξη να δοκιμαστεί και είναι χαλκέντερος, να το κάνει. Γιατί δεν μπορεί να γκρινιάζουμε πως χρειαζόμαστε νέα πρόσωπα και μόλις κάποιος αποφασίσει να δοκιμαστεί για τους δικούς του λόγους να αρχίζουμε την κριτική και την άρνηση… Τα πράγματα αυτά κρίνονται εκ των υστέρων. Οπότε καταρχάς λέω ναι. Η δική μου αίσθηση, ωστόσο, είναι πως η πολιτική είναι μια δουλειά κατά βάση για πολιτικούς. Πιστεύω πολύ στους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, στην πραγματικότητα θα ‘πρεπε η ιδιότητα του βουλευτή να μην πηγαίνει μ΄ αυτή του υπουργού. Το να μην υπάρχει όμως πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν μπορώ να το καταλάβω.

Εσύ θα πολιτευόσουν ποτέ;

Δε θα το έκανα, γιατί αισθάνομαι πως ένας άνθρωπος που έχει μία πλήρη δημιουργική ζωή εκτός πολιτικής, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει σωστά σ΄ αυτό το πλαίσιο. Νομίζω δεν είναι τυχαίο πως με εξαίρεση τη Μελίνα και τον Κώστα Καζάκο, δεν παρέμειναν στην πολιτική άλλοι καλλιτέχνες. Δε σου κρύβω όμως πως θα με ενδιέφερε. Είμαι πολιτικό ον. Έχοντας όμως τη χαρά να φτιάχνω παραστάσεις και να κάνω κάτι που με γεμίζει φοβερά, δεν θα μπορούσα να ξυπνώ και να βγαίνω σε πρωινές εκπομπές. Οι καλλιτέχνες ακόμη και μέσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, ζούμε έναν πολυτελή βίο. Το να μπορείς να είναι άμεσα συνδεδεμένη η εργασία που βιοπορίζεσαι με την ύπαρξή σου και να παίρνεις και αποδοχή από αυτό, είναι μια πολυτέλεια. Σου δίνει μια αριστοκρατική θεώρηση της ζωής.

Πηγή: tospirto