Για πρώτη φορά περιγράφει τη μάχη του με τον καρκίνο: «Πείσμωσα. Είπα ‘Θα σε τσακίσω εγώ, όχι εσύ’»

Ο λόγος για τον Νίκο Σταθούλη ο οποίος περιγράφει όλον αυτόν τον αγώνα με γλαφυρότητα αλλά και έντονο συναισθηματισμό. Διαβάστε το κείμενο:
«Την ημέρα που μου ανακοινώθηκε πως πάσχω απο καρκίνο, μόλις που είχα επιστρέψει απο ενα συναρπαστικό ταξίδι στο Βερολίνο. Πάνε πέντε χρόνια και βάλε. Δεν είχα προσγειωθεί ακομα καλά καλά στην Ελλάδα. Ένοιωσα το έδαφος να φεύγει κάτω απο τα πόδια μου. Πάντοτε πίστευα οτι η υγεία και το μυαλό ειναι τα πιο θαυμαστά πράγματα στη ζωή.Συγκλονίστηκα. Πείσμωσα. "Ώστε έτσι κερατά" είπα. Θα σε τσακίσω εγώ. Όχι εσύ. Έτρεξα σε εξειδικευμένους γιατρούς σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία. Έψαχνα να βρω στέρεο έδαφος να πατήσω. Μια ελπίδα.

Μια αγκαλιά χρειάζεσαι αυτες τις δύσκολες πρώτες στιγμες. Σωστη ενημέρωση. Υπεύθυνη. Χωρίς μελοδραματισμούς και νευρωτικές ηττοπάθειες. Μετα απο αρκετό ξεψάχνισμα αντιλήφθηκα οτι είναι αδύνατο να ξέρει την ιατρική, ο ιατρος που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι ο άνθρωπος. Δεν είναι της ώρας. Ποτε δεν ειναι της ώρας εδώ, στο τόπο που ζούμε. Έπρεπε να κανω προεγχειρητικούς ελέγχους. Υπερήχους. Μαγνητικές τομογραφίες. Σκαναρίσματα ολοκλήρου του σώματος. "Δεν θα σε πάρει απο κάτω. Θα παλέψεις. Αν δεν πουλήσεις τρέλα τώρα ποτε θα πουλήσεις...", είπα μέσα μου. Η καλή διάθεση είναι φάρμακο αυτές τις πρώτες δύσκολες στιγμές.

Η ιδιωτική ασφάλεια μου εξασφάλισε ενα επίπεδο ανθρώπινης και αξιοπρεπούς νοσηλείας. Αλλά όταν βλέπουν οι επιχειρήσεις υγείας οτι έχεις ακριβό συμβόλαιο σε ξεσκίζουν. Χρεώνουν ακομα και τον αέρα που αναπνέεις. Ακόμα και αυτόν χρεώνουν οι πούστηδες. Ο πιο καλός γιατρός είναι η ίδια η ασθένεια. Σε κάνει να υπακούς. Να αλλάξεις τροπο ζωής και συνήθειες. Να δοκιμάσεις τους Φίλους. Να φροντιζεις και να αγαπάς τον εαυτό σου. Να προσέχεις την τροφή σου. Να λες αλήθειες στον καθρέφτη σου και να ψάχνεις τι κρύβεται πίσω απο τα αισιόδοξα ψέματα των γιατρών.

Δεν υπάρχουν πολλές θεραπείες για τον καρκίνο. Ο γιατρός πρέπει να ειναι Φίλος σου. Να σε κοιτάξει στα μάτια και να ακολουθήσετε μαζί πιστά ενα μονοπάτι χωρίς συμπτώματα. Άλλαξα πολλούς γιατρούς. Πέντε εγχειρήσεις σε δυό χρόνια. Έχασα γύρω στα είκοσι κιλά. Μέχρι που έμαθα οτι για καθε χειρουργείο παίρνει 60% το νοσοκομείο και 40% ο γιατρός. Όλοι κοιτούσαν πρώτα το πορτοφόλι και μετα τα μάτια μου. Τελικά τον βρήκα. Και βαδίζουμε μαζι αυτο το μονοπάτι. Χωρίς συμπτώματα. Παναγιώτη Σε Ευχαριστω. Βαδίζω στον έκτο χρόνο με σχεδόν μηδενικούς καρκινικούς δείκτες. Έξω απο νοσοκομεία. Γιατί το ελληνικό νοσοκομείο δεν είναι το κατάλληλο μέρος όταν είσαι άρρωστος. Η υγεία και η καλή διάθεση είναι αδερφές μου πλέον. Έχω και μια ξαδέρφη : Είναι η τρέλα μου».