Πάνος Σόμπολος: «Πολλές φορές λύγισα αλλά δεν το έδειξα ποτέ»

-Αυτό τον καιρό ασχολείστε με τη συγγραφή του 4ου κατά σειρά βιβλίου σας.

«Είναι αυτό που ασχολούμαι αυτό τον καιρό, πρόκειται για τους «Αστέρες του εγκληματικού πανθέου», όπως τους έζησα, θα αναφέρω τα μεγάλα ονόματα, τα γκεσέμια του εγκλήματος, εκείνους που ασχοληθήκαμε για χρόνια, όχι για ημέρες και εβδομάδες. Ο Ρωχάμης, ο Παπαχρόνης, ο Κοεμτζής, που έγινε ταινία και τραγούδι, το πρόσφατο με τους Παλαιοκωστέους, με τον Άγγελο, που έγινε επίσης ταινία, εκείνον που σκότωσε τον εραστή του, φυσικά και με τους σατανιστές, που αποφυλακίστηκε πριν από λίγες μέρες και ο Κατσούλας..Τα βιβλία μου σημείωσαν τεράστια επιτυχία, από τις εκδόσεις «Πατάκη», φυσικά δεν το έκανα για να βγάλω χρήματα, γιατί δεν βγάζεις από αυτές τις ιστορίες, αλλά για να αφήσω μία παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, να δουν την πορεία της εγκληματικότητας αυτά τα 40 χρόνια που βίωσα και δούλεψα ως δημοσιογράφος» τόνισε στο Λοιπόν.

-Τι σας τρόμαξε περισσότερο απ' όλες αυτές τις ειδεχθείς υποθέσεις;

«Είχα συνηθίσει την αγριότητα, σε διάφορα περιστατικά, όχι σε όλα. Σε πολλά περιστατικά βλέπεις την αγριότητα του ανθρώπου, είτε του άντρα είτε της γυναίκας-δράστιδας. Πάντα προσπαθούσα να δώσω κουράγιο σ' αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους με τους οποίους θα ερχόμουν σε επαφή, άλλοτε τα κατάφερνα, άλλοτε όχι, γιατί άμα ο άλλος είναι σε μία τραγική κατάσταση, βλέπει το παιδί του σκοτωμένο, τη γυναίκα, τον άντρα, τη μάνα του... Όλα αυτά παίζουν ρόλο. Με συγκλόνιζε πάντα όταν έβλεπα πιτσιρίκια σκοτωμένα και μάλιστα με άγριο τρόπο. Όταν έβρισκα θύματα μικρά παιδιά, εκεί ραγίζει η καρδιά, όσο συνηθισμένος κι αν είσαι, δεν είσαι από πέτρα, όταν βλέπεις ένα μωρό σε τέτοια κατάσταση, νεκρό.»

-Προσπαθούσατε να φανείτε δυνατόν ή οι εικόνες σας λύγιζαν κάποιες φορές;

«Πολλές φορές λύγισα, αλλά δεν το έδειξα ποτέ, ούτε στην εφημερίδα ούτε στην τηλεόραση. Δεν πρέπει ο δημοσιογράφος να κάνει θεατρινισμούς, η δουλειά μου είναι να κάνω την περιγραφή, από εκεί και πέρα δεν έκανα ποτέ κάτι για να εντυπωσιάσω τον κόσμο ή να ηώ ένα ψέμα, να μεγαλοποιήσω κάτι για να εντυπωσιαστεί το αναγνωστικό ή το τηλεοπτικό κοινό. Δεν τα έκανα ποτέ, τα απεχθανόμουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Γίνονται και φτιαχτά πράγματα για την τηλεθέαση, αλλά εγώ δεν τα κυνηγούσα αυτά, δεν τα ήθελα ποτέ.»

- Ποιο ήταν το χειρότερο περιστατικό που αντιμετωπίσατε;

«Ήταν πολλά τα περιστατικά που έχω αντιμετωπίσει σε φρίκη. Του Φρατζή που τεμάχισε τη 18χρονη γυναίκα του, Ζωή...Ήταν από εκείνα που... ξέφευγαν. Άλλο έγκλημα που... ξέφευγε ήταν της οδοντιάτρου, που τη σκότωσε κατά παραγγελία ο Ματθαίος Μονσελάς, ο οποίος έχει βγει από τη φυλακή εδώ και πολλά χρόνια. Είχε έρθει στο γραφείο μου και μου έλεγε ότι μένει σε μια σπηλιά στην Ακρόπολη. Τον ρώτησα: «Γιατί;» και μου απάντησε ότι: «Όπου πάω και ζητάω δουλειά, να με προσλάβουν, όταν τους λέω ποιος είμαι, δεν με θέλει κανένας» και γι' αυτό ήταν στην άθλια κατάσταση που το είδα και δεν φαίνεται να βρει δουλειά. Με πολλούς κακοποιούς, εγκληματίες, έχω... ανοιχτή γραμμή, έχω πάρα πολύ καλές σχέσεις και προσπαθώ να τους βοηθήσω. Έχω βοηθήσει κάμποσους παντοιοτρόπως και σε δουλειά.»

- Δεν σας δημιούργησε κανένας πρόβλημα, δεν δεχτήκατε απειλές;

«Τους έβλεπα πάντα με ανθρώπινο πρόσωπο, ωστόσο απειλές υπήρξαν και μάλιστα στην αρχή της δημοσιογραφικής σταδιοδρομίας. Θυμάμαι έναν παλιό άνθρωπο της νύχτας, «νονό», που μου έλεγε: «θα σου κόψω τη μύτη, θα σου κόψω τ' αφτιά...», από το τηλέφωνο, είναι επόμενο να φοβάσαι, αν είσαι και νεαρός δημοσιογράφος...»