Γιώργος Παρτσαλάκης: «Το θέατρο είναι το καταφύγιό μου»
Ο Γιώργος Παρτσαλάκης σε συνέντευξή του μίλησε για το πώς αποφάσισε να γίνει ηθοποιός.
Πώς αποφάσισες να γίνει ηθοποιός;
Αποφάσισα να το κάνω γιατί ένιωθα ότι έτσι θα μπορέσω να φύγω από οτιδήποτε με ενοχλεί στην προσωπική μου ζωή, μου δημιουργεί στρες, με ταλαιπωρεί. Πατώντας επάνω στη σκηνή, μπορούν να φύγουν από πάνω μου όλα αυτά, να γίνω κάποιος άλλος όχι σώνει καλά ο ρόλος, αλλά να ξεχνάω οτιδήποτε μου συμβαίνει και να μπαίνω σε μία άλλη διαδικασία. Αυτό μου συμβαίνει κάθε φορά επάνω στη σκηνή, εδώ και 40 χρόνια, και δεν το αλλάζω με τίποτα. Δεν σκηνοθέτησα ποτέ, δεν δίδαξα ποτέ σε σχολή. Μου το πρότειναν, αλλά δεν θέλω να μπω σ' αυτή τη διαδικασία, δεν με αφορά τίποτα άλλο εκτός από τις ώρες που μπορώ να είμαι πάνω στη σκηνή, αυτό για μένα είναι απίστευτη ηδονή. Μπήκα στη σχολή το 1971, όπου υπήρχαν δάσκαλοι τεραστίων διαστάσεων, εξ αυτών ήταν ο Πέλος Κατσέλης, η Αλέκα Κατσέλη, ο Κάρολος Κουν...Όταν κάνεις το δάσκαλο, θα πρέπει να έχεις όραμα, έμπνευση, να είσαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Σιγά-σιγά τα πράγματα εφθάρησαν, «έφυγαν» αυτοί οι άνθρωποι και η σκηνοθεσία έγινε κάτι σαν τροχονόμος: «Μπες από εκεί, βγες από εδώ, να μην τρακάρουμε πάνω στη σκηνή», το όραμα έφυγε... Ο τελευταίος σκηνοθέτης για μένα ήταν ο Μίνως Βολονάκης, με τον οποίο έτυχε να συνεργαστώ.
Το θέατρο είναι το καταφύγιο σου;
Δεν το συζητώ, ναι, είναι το καταφύγιο μου. Η χώρα τα τελευταία 7 χρόνια ζει μια τραγωδία, τη ζούμε όλοι μαζί, άλλοι -περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Το ότι μπορώ να φύγω από το σπίτι μου, με όποια προβλήματα μπορεί να υπάρχουν, να πάω στο θέατρο, να περνάω αυτές τις ώρες επάνω στη σκηνή, αυτό για μένα είναι μαγικό.
Πηγή: Λοιπόν