Τάκης Σπυριδάκης: «Οι ουσίες δεν με ενθουσίασαν ποτέ»
Ο Τάκης Σπυριδάκης έχει δύο κόρες. Η μία σπουδάζει Αρχιτεκτονική στην Κρήτη και η μικρή είναι στο λύκειο. Τον αγχώνει το μέλλον τους;
«Εκείνο που με αγχώνει είναι το πώς θα τα καταφέρω στο πρακτικό θέμα, ώστε αυτά τα παιδιά να βρουν, να αγαπήσουν και να κάνουν αυτό που θέλουν. Αν το βρουν, εγώ μπορώ να τους παρέχω τα εργαλεία προς αυτή την κατεύθυνση. Αν το κάνουν, θα ζήσουν με καλύτερους όρους, γιατί όποιος άνθρωπος αγαπάει αυτό που κάνει βρίσκει και τον τρόπο να ζήσει»
Μικρός κινηθήκατε σε δύσκολους χώρους, με παραβατικότητες. Πώς και δεν μπλέξατε;
«Οι ουσίες δεν με ενθουσίασαν ποτέ. Μου άρεσε να καπνίζω το τσιγαράκι μου, να πίνω το ποτάκι μου, κάποιες φορές περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε, κάποιες λιγότερο. Το ρύθμιζα εγώ αυτό. Ομως, με βοήθησε πολύ το γεγονός ότι από μικρός έμεινα μόνος και έπρεπε να καθορίζω την τύχη μου. Μου είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι σε αυτόν τον κόσμο έχεις έρθει για να τον στύψεις, άλλο αν δεν τα καταφέρεις, και όχι για να σέρνεσαι και να χάνεις την αξιοπρέπειά σου. Δεν ήμουν «αγγελάκι». Πέρασα από πολλά πράγματα, αλλά ποτέ δεν πήγα στα άκρα. Δεν πίστεψα ότι η δημιουργία προέρχεται από δρόμους σκοτεινούς»
Εχετε ασχοληθεί με τη μουσική;
«Είχα πάει σε ένα ωδείο και μου άρεσε. Είπα, αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να είναι άσχημος, πρέπει να είναι και όμορφος, και άρχισα πιάνο. Γρήγορα διέβλεψα ότι δεν έχω ταλέντο. Ωστόσο, αυτό με βοήθησε και πυροδότησε άλλες αναζητήσεις μου»
Την τηλεόραση δεν την επιλέξατε;
«Οχι, δεν με επέλεξε κι εκείνη. Εχω κάνει και δουλειές για τα χρήματα. Και πιθανόν να κάνω κι άλλες, είτε συμφωνώ είτε όχι. Είναι ένα μέσο επιβίωσης»
Ο «αγαπούλας», η διαφήμιση που κάνατε, σας έκανε καλό;
«Προτιμώ το «πρόεδρος» από το «αγαπούλας». Η διαφήμιση ήρθε σε μια δύσκολη στιγμή για μένα και περιέργως μου έκανε καλό και καλλιτεχνικά και οικονομικά. Μου επέτρεψε να παίξω έναν ρόλο και γι' αυτό είχε επιτυχία. Ηταν καλοπαιγμένη και δεν ξιπάζομαι, ρίχνω και χαστούκια στον εαυτό μου. Δεν είναι κάτι που απαξιώνω. Το θεωρώ μέρος της δουλειάς μου, αλλά δεν δέχομαι άλλοι, που έχουν γίνει πάμπλουτοι από διαφημίσεις, να μου κάνουν κριτική επειδή εγώ έκανα διαφήμιση. Αυτός είναι ένας στρουθοκαμηλισμός που δεν με ενδιαφέρει καθόλου»
Σας πείραξε το γεγονός ότι είχατε τόσο μεγάλη αναγνώριση από τη διαφήμιση και όχι από την καλλιτεχνική σας πορεία;
«Οχι, αυτοί είναι οι νόμοι αυτής της δουλειάς και πρέπει να τους αποδεχθείς. Σε μια νύχτα μπορεί να γίνουν τα πάντα ή να χάσεις τα πάντα. Δεν είχα καμία λόξα με την αναγνώριση. Δεν δούλεψα ποτέ γι' αυτήν. Εχω μια άλλη αντίληψη για την καλλιτεχνία. Εκανα αυτό που πίστευα πάντα όπως γούσταρα και ό,τι έβγαινε. Χαίρομαι όταν η αναγνώριση προέρχεται από ένα αποτέλεσμα δουλειάς, γιατί για κάποια πράγματα έχεις κουραστεί», λέει στην εφημερίδα Espresso.
