Μυρτώ Αλικάκη: «Με φοβίζουν αυτά που φέρνουν τα γηρατειά»

Δεν σου λείπει η συντροφικότητα ή το συναίσθημά σου το ξοδεύεις όλο επάνω στα παιδιά;
«Στα παιδιά και στη δουλειά μου. Σε σχέση με τα παιδιά δίνεις ναι μεν πολλά, αλλά υπάρχει και ανταπόδοση. Αλλά έχω πολύ καλούς συγγενείς και φίλους που, όλοι μαζί, είμαστε οικογένεια. Δεν είμαι μοναχικός άνθρωπος, μου αρέσει ο έρωτας και το να έχω έναν σύντροφο. Όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει και είμαι μόνη μου, δεν σημαίνει και ότι δεν είμαι καλά. Νιώθω πλαισιωμένη από αγάπη. Αλλά δεν αισθάνομαι μοναξιά. Όχι. Δεν είμαι μόνη μου σε ένα σπίτι»

Τι φοβάσαι πιο πολύ;
«Όσο μεγαλώνω φοβάμαι όχι το τέλος, όχι τον θάνατο. Ο θάνατος, άλλωστε, είναι αναπόφευκτος και, για να είμαι ειλικρινής, δεν με αφορά το μετά – αν θα με φάνε τα σκουλήκια ή αν θα πάω στον ουρανό ή δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού. Με φοβίζουν, όμως, αυτά που φέρνουν τα γηρατειά: την ανημποριά, την έλλειψη αξιοπρέπειας σε κάποιες περιπτώσεις, τις αρρώστιες. Αυτά φοβάμαι και δεν θα ήθελα να τα περάσω ποτέ», λέει η ηθοποιός στο Down Town Κύπρου.