Κόνυ Μεταξά: «Δεν θυμάμαι γιατί έγινα ηθοποιός»

«Μου αρέσει να ταξιδεύω και να αλλάζω παραστάσεις», λέει στο Πρώτο Θέμα. «Έκανα και μερικές οντισιόν εκεί. Για θέατρο, τηλεοπτικές σειρές, διαφημιστικά, ταινίες. Για τα πανιά.. Ωραία εμπειρία ήταν. Και δεν έχει καμία σχέση ούτε με το πώς λειτουργούν τα πράγματα εδώ, ούτε με το πώς γίνονται στην Αμερική. Είναι πολύ διαφορετικό το Λονδίνο», σημειώνει. Τη ρωτάω αν η απόρριψη στις ακροάσεις που συμμετείχε την αποθάρρυνε. «Αν είναι να απογοητεύεσαι, καλύτερα να μην κάνεις αυτή τη δουλειά. Δεν έχω χρόνο για απογοητεύσεις. Αν πηγαίνεις σε πολλές οντισιόν, το συνηθίζεις. Τελικά είναι πιο σύνηθες να σε απορρίπτουν παρά να σε παίρνουν σε κάποια δουλειά. Έτσι έμαθα και στο πανεπιστήμιο. Άτι το κανονικό, το 99 %, είναι να μη σε παίρνουν στις δουλειά».

Το επάγγελμα της Κόνυ είναι ηθοποιός.

«Γεννήθηκα στην Αθήνα. Από το νηπιαγωγείο πήγαινα σε αγγλικό σχολείο. Είμαι κόρη του Λευτέρη Πανταζή και της Ζώζας Μεταξά. Πήρα το επώνυμο της μαμάς μου γιατί ακούγεται πιο εύκολα στο εσωτερικό. Οι γονείς μου με έμαθαν να μην αργώ στα ραντεβού μου και να είμαι θετική απέναντι στους ανθρώπους. Δεν θυμάμαι γιατί έγινα ηθοποιός. Πάντα το ήθελα. Δεν ήθελα ποτέ κάτι άλλο. Τι με γοητεύει σε αυτό; Μου αρέσει να προσποιούμαι ότι είμαι άλλοι άνθρωποι. Κουράζομαι εύκολα με τη ρουτίνα. Δεν εννοώ ότι η ζωή μου είναι βαρετή, αλλά μου αρέσει να βιώνω καταστάσεις μέσα από άλλους χαρακτήρες. Μου αρέσει να μπαίνω στη θέση του άλλου, στο σχολείο συμμετείχα σε όλα. Έκανα μουσική, μιούζικαλ, παραστάσεις, χορό. Ήμουν καλή. Μάλλον η μητέρα μου ήταν το ερέθισμα για να γίνω ηθοποιός. Εκείνη ήταν στο θέατρο, θυμάμαι παρά πολύ καλά μια παράσταση που είχα δει με τη μητέρα μου. Φορούσε μια μαύρη περούκα και θυμάμαι ένα έντονο συναίσθημα, ότι μου άρεσε που την έβλεπα στη σκηνή. Με μάγεψε», αφηγείται. Και μετά; «Μετά σπούδασα υποκριτική και μιούζικαλ στο Μαϊάμι. Για τέσσερα χρόνια», συνεχίζει.