Υρώ Μανέ: «Η τσιγκουνιά πιστεύω πως είναι ένα πάθος ψυχής»

«Η συνεργασία προέκυψε από την πρόταση της Λίλλυς Μελεμέ, όταν μου τηλεφώνησε για να κάνω τον ρόλο της προξενήτρας στο έργο. Η παράσταση είναι πολύ φρέσκια και λαμπερή και την έχει αγκαλιάσει το κοινό. Το κείμενο είναι του Κωνσταντίνου Οικονόμου από το 1816, πάνω στο θέμα του «Φιλάργυρου» του Μολιέρου»

Η καθαρεύουσα την δυσκόλεψε;
«Εμένα καθόλου γιατί είχα κάνει και τον «Συμβολαιογράφο», που επίσης είχε ιδιαίτερη γλώσσα. Αλλά και τα ακούσματα μου, καθώς είμαι από τη Χίο, είναι πολύ κοντινά με αυτό το μελωδικό και ιδιότυπο της γλώσσας»

Ποια στοιχεία καθιστούν το έργο επίκαιρο;
«Το γεγονός ότι οι αξίες συρρικνώνονται και ο κόσμος κοιτάει τα υλικά αγαθά. Αυτά είναι δυστυχώς θέματα πάντα επίκαιρα και σημείο αναφοράς και στο σήμερα. Στο έργο ο ήρωας ενδιαφέρεται μόνο για τους παράδες και είναι ικανός να πουλήσει και την ψυχή του ή και τα παιδιά του για το χρήμα»

Φοβάται πως με την κρίση και ο Έλληνας θα φτάσει σε τέτοιο σημείο;
«Οχι, δεν το γενικεύω. Η τσιγκουνιά πιστεύω πως είναι ένα πάθος ψυχής. Δεν έχει να κάνει με την κρίση. Εχει να κάνει με το ψυχογράφημα του κάθε ανθρώπου. Βέβαια, σε εποχές επικίνδυνες και οικονομικά ασθενείς, ο άνθρωπος έχει ανάγκη να μαζέψει τα χρήματα του. Το να είναι κάποιος οικονόμος είναι διαφορετικό από το να είναι τραγικά τσιγκούνης και μίζερος ψυχικά»

Στον «Εξηνταβελόνη» υποδύεται μια γυναίκα καταφερτζού. Έχει υπάρξει ποτέ μια τέτοια γυναίκα;
«Θα μπορούσα να υπάρξω μια τέτοια γυναίκα, σε περίπτωση που θα ήθελα να καταφέρω κάτι με γλυκύτητα και χωρίς κανέναν ιδιοτελή σκοπό. Είναι, όμως, αντίθετο αυτό με την ηρωίδα, μιας και αυτή το κάνει με στόχο τα χρήματα»

Θα μπορούσε ποτέ να είναι με έναν τσιγκούνη;
«Οχι, ούτε ως φίλο, ούτε ως τίποτα άλλο. Δεν με αφορά αυτό το είδος ανθρώπου. Είναι αρρωστημένη κατάσταση», λέει στα Παραπολιτικά