Νίκος Ψαρράς: «Λαχταρώ να µάθω το θέατρο που δεν ξέρω»
Το µέσο της σεζόν βρίσκει τον Νίκο Ψαρρά σε φάση εντατικών προβών στο Εθνικό. Εκεί που για πρώτη φορά συναντιέται στο σανίδι µε τον αιρετικό λόγο του αγαπηµένου του συγγραφέα ∆ηµήτρη ∆ηµητριάδη και τον πρωτοπαρουσιαζόµενο «Θερισµό» του από τον ∆ηµήτρη Τάρλοου (κάνει πρεµιέρα στις 23 Μαρτίου). Τον θέλει, επίσης, να ολοκληρώνει τις παραστάσεις του στο «Ιλίσια-Βολανάκης» µε το «Φοβάσαι;» του Σάιντελ, σε σκηνοθεσία της συζύγου του, Έλενας Καρακούλη, και να αδηµονεί για την καλοκαιρινή, φεστιβαλική του εµφάνιση στους «Πέρσες» του ΘΟΚ, διά χειρός Άρη Μπινιάρη. Είκοσι δύο χρόνια πορείας στον χώρο είναι αρκετά για να ξεστοµίσει κανείς αλήθειες που αξίζει να ακούγονται...
Ο ρόλος στο έργο του σε δυσκόλεψε;
Στην Ελλάδα, ξέρεις, έχουµε ένα πρόβληµα οι ηθοποιοί. Παίζουµε ό,τι είναι γραµµένο, ενώ αυτό θα έπρεπε να είναι το αποτέλεσµα µιας ολόκληρης διεργασίας - που πολύ συχνά λείπει. Η γραφή του ∆ηµητριάδη είναι µια συνεχής σκέψη που ρέει στον λόγο του. Και, από αυτήν την άποψη, σε βοηθάει να µπεις στον κόσµο του, έστω κι αν δεν σου είναι γνώριµος. Σου δίνει πάτηµα να µεταµορφωθείς επί σκηνής. Τέτοιους ρόλους θέλω και όχι να επαναλαµβάνοµαι.
Το τελευταίο σού έχει συµβεί πολλές φορές;
Μου έχει τύχει, και µέσα στο Εθνικό, να µου προτείνουν σκηνοθέτες όµοιους ρόλους, από έλλειψη φαντασίας και επειδή έχουν µάθει να πορεύονται µε σιγουριά. Κι εγώ να αναρωτιέµαι τι µπορώ να αλλάξω για να µην είµαι πάλι ο ίδιος που απλώς λέει άλλα λόγια. Εχουν υπάρξει, όµως, και σκηνοθέτες, όπως ο Μαστοράκης και ο Χουβαρδάς, που µε µετακίνησαν, µε βοήθησαν να δουλέψω τις αδυναµίες µου και να γίνω αλλιώτικος, «αγνώριστος» πάνω στη σκηνή.
Έχεις απογοητευτεί συχνά από σκηνοθέτες;
Απογοητεύεσαι κυρίως απ’ αυτούς που έχεις µεγάλες προσδοκίες. Απογοητεύοµαι, όµως, και από όσους σε γεµίζουν ανασφάλειες και σε απορρίπτουν γιατί θεωρούν πως, εκµηδενίζοντάς σε, εσύ θα βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό. Μόνο που εγώ δεν λειτουργώ έτσι.
Τα τελευταία χρόνια, που το θέατρο σχεδόν µονοπωλεί τη ζωή σου, επιλέγεις αυστηρά ρόλους, έργα, συνεργάτες, σκηνοθέτες. Με ποια κριτήρια, αλήθεια;
Με ενδιαφέρει το θέατρο που δεν ακολουθεί την πεπατηµένη, εκείνο που ρισκάρει. Λαχταρώ να µάθω το θέατρο που δεν ξέρω. Γι’ αυτό είπα το «ναι» στον Αρη Μπινιάρη (σ.σ.: γνωστός για τις ανατρεπτικές παραστάσεις του «Θείο Τραγί» και «Το ’21») που θα σκηνοθετήσει για λογαριασµό του ΘΟΚ τους «Πέρσες» το καλοκαίρι. Εχω δει και θαυµάσει τη συνέχεια και τη συνέπεια της δουλειάς αυτού του νέου ανθρώπου και θέλω να µοιραστώ µαζί του το πάθος και την ανάταση της ψυχής του.
Πηγή: Real