Νέλλη Γκίνη: «Τα χρήματα δεν τα εκτιμώ. Τα έβγαζα για να τα διοχετεύω εκεί που έπρεπε»

Έβγαλες πολλά χρήματα στην καριέρα σου;

Έβγαλα. Τα χρήματα δεν τα εκτιμώ. Τα έβγαζα για να τα διοχετεύω εκεί που έπρεπε. Να κάνω καλύτερη τη ζωή μου. Δεν ήμουν και πολύ της χλίδας. Το όνειρο μου ήταν ένα ωραίο σπίτι. Θα ήθελα ν’ αποκτήσω μια μονοκατοικία, με μια πισίνα, γιατί μου αρέσει να γυμνάζομαι. Μου αρέσει το γυμναστήριο, η θάλασσα. Δεν έτυχε να την αποκτήσω. Είχα μεγάλη οικογένεια. Ήμουν το πρώτο παιδί μιας πάμπτωχης οικογένειας που όμως με στήριξε στα πρώτα μου βήματα και μετά εγώ στήριξα εκείνη. Το έκανα με πάρα πολλή αγάπη και γουστάριζα που το έκανα.

Πόσο περήφανη μαμά είσαι;

Πάρα πολύ. Είναι ένα πλάσμα που μεγάλωσε μόνο με μια γυναίκα δίπλα του και γενικότερα δίπλα του είχε γυναίκες. Τις αδελφές μου, τη μάνα μου. Ο πατέρας μου, δυστυχώς, πρότυπα, αλλά είναι μαγκάκι, αγωνιστάκι της ζωής. Ακολουθεί την δική του πορεία. Δεν ακολούθησε το θέατρο αλλά τη δουλειά του πατέρα του, του Βασίλη που μας έφυγε πέρυσι. Ήταν πολύ καλός μουσικός.

Κι ο Μάριος είναι πολύ καλός.

Ναι κι έχει πάρα πολύ δυνατό στίχο. Εξελίσσεται σε έναν πολύ καλό τραγουδοποιό.

Φαντάζομαι ότι δεν χάνεις εμφάνιση τον.

Με τίποτα. Αν και δεν θέλει. Μου λέει «Μάνα, είμαι πολύ περήφανος για σένα. Μην πιστέψεις ότι. δεν σε θέλω δίπλα μου, αλλά δεν θέλω συνέχεια το ο γιος της τάδε, έχω δική μου ζωή, δική μου προσωπικότητα». Έχει μαγκιά και την υποστηρίζει! Έχω κάνει πολύ στην άκρη. Τον έχουν αφήσει να ταλαιπωρείται, να τρώει τις κωλοτούμπες του, κι έτσι θα μάθει. Ήμουν, κάποια στιγμή, υπερπροστατευτική. Μεγάλο λάθος. Κι αυτό μου το έδειξε ο Μάριος. Εκείνος με συνέφερε. Θα ήμουν μια χαζή, υπερπροστατευτική μαμά. Μου λέει «Όπα, άσε με να πονέσω, να πέσω, να ξανασηκωθώ, να κλάψω, άσε με. Σε παρακαλώ. Σε θέλω, σε αγαπώ, σε εκτιμώ και σε σέβομαι, αλλά αλάργα».

Πώς θα σου φαινόταν το «γιαγιά»;

Τέλειο.

Δεν υπάρχουν γυναίκες που το βλέπουν έτσι...

Φαντάζεσαι τώρα να είχα ένα πλασματάκι; Ταυτίζομαι κάποιες στιγμές με την ηρωίδα του έργου. Γίνεται ότι γίνεται στη ζωή της, αλλά έρχεται στη ζωή της το εγγονάκι της και λέει «Το φως κι η Άνοιξη ξαναμπαίνουν στη ζωή μου». Στον ερχομό του παιδιού του παιδιού μου, θα γινόμουν μια πολύ καλή χαζογιαγιά. Αλλά δεν το απαιτώ ούτε αυτό. Ξέρεις ότι υπάρχουν οι μάνες που λένε «Παιδί μου, είμαι σε μια ηλικία, πότε θα μου χαρίσεις ένα εγγόνι;» Όχι. Θέλω να ζήσει τη ζωή του όπως την γουστάρει και την ονειρεύεται, γιατί έτσι έζησα τη δική μου. Είχα υπέροχη οικογένεια, σωστούς γονείς, δούλεψα, αλλά έζησα τη δική μου ζωή.

Πηγή: ΧΑΙ