Κατερίνα Διδασκάλου: «Η μητέρα μου ήθελε να φύγει και έπρεπε να την απελευθερώσουμε»

Πριν από λίγους μήνες έφυγε από τη ζωή η μητέρα σου...

Ναι, η μανούλα μου «έφυγε» το περασμένο καλοκαίρι, στις 10 Ιουλίου, και στις 11 Ιουλίου έπαιζα στην Ηλιούπολη... Λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά αυτό, βέβαια. Η μαμά ήταν ένας άνθρωπος που μας έλεγε πάντα: «Σας εύχομαι να έχετε πάντα υγεία και δουλειά», δεν μας ήθελε κλειδωμένες στα φουστάνια της, κοντά της. Αισθάνομαι πολύ έντονη την παρουσία της, ότι χαίρεται. Η μάνα είναι μια πολύ σημαντική απώλεια, τώρα ένιωσα πραγματικά ορφανή. Ήταν η μικρότερη από τα αδέλφια της, τα οποία, όλα, είναι μια χαρά, ακμαία, αλλά εκείνη ήθελε να «φύγει», οπότε έπρεπε να την απελευθερώσουμε με αγάπη.

Τι εννοείς λέγοντας «έπρεπε να την απελευθερώσουμε»;

Ήθελε να «πάει» στον μπαμπά... Τη βλέπαμε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει να ζει άλλο, μου το είχε πει, πολύ καθαρά. Μου έλεγε μετά το θάνατο, του πατέρα μας: «Δεν ήθελα να ζήσω ούτε μία ώρα μετά τον πατέρα σας», απορούσε πώς έχουν περάσει 5 χρόνια και δεν έχει «φύγει». Η μάνα είχε γερή κράση, δεν είχε κάτι άσχημο, απλά έπεσε στην πλήρη και πολύ βαθιά κατάθλιψη, μετά την απώλεια του πατέρα μας.

Τι στάθηκε παρήγορο για σένα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη δυσκολία που δημιούργησε η απώλεια της μητέρας σου;

Με παρηγόρησε το γεγονός ότι ήμασταν όλοι πολύ κοντά της, ότι το τελευταίο Πάσχα το είχα περάσει μαζί της, κολλημένη σ’ εκείνη...Έτσι θα μείνει στη μνήμη μας, ευγενική και τρυφερή...

Ποια συμβουλή της ακολουθείς;

Τη συμβουλή που μου έδωσε όταν ήμουν 15 χρονών, να μην κουτσομπολεύω ποτέ. “Σου εύχομαι να έχεις μια ενδιαφέρουσα ζωή, οπότε να μην ασχολείσαι ποτέ με τις ζωές των άλλων, εκτός αν ζητηθεί να βοηθήσεις...”. Αυτό μου είπε η μάνα μου, κι αυτό έχω κάνει πράξη, η ευχή της έχει πιάσει. Ήξερα ότι θα έχω μία αντισυμβατική ζωή, ενδιαφέρουσα, που δεν θα με αφήνει σε ησυχία να ασχολούμαι με ζωές άλλων.

Πηγή: Λοιπόν