Μαρία Αλιφέρη: «Δεν παγιδεύτηκα ποτέ στην εικόνα μου»

Παγιδευτήκατε ποτέ στο ναρκισσισμό, στα χρήματα ή στη δόξα;

Ευτυχώς, δεν παγιδεύτηκα ποτέ στην εικόνα μου, ούτε στο ναρκισσισμό, στα χρήματα και στη δόξα, ποτέ, κι εξακολουθώ να είμαι έτσι. Όλα ακυρώνονται αν δεν υπηρετούν τον άνθρωπο, όλα είναι ματαιότητες.

Σε ποια στιγμή της ζωής σας... γονατίσατε;

Πολλές φορές γονάτισα, πολλές φορές έχω φάει…χώμα. Όμως, δεν εστίασα στο φθόνο, στην κακία, στο αρνητικό, στην αδικία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου έχουν συμβεί. Τα αντιμετώπισα όλα αυτά. Αν αυτά δεν έγιναν δάσκαλοι μου, δεν έχω κερδίσει τίποτα. Όλες μου οι δυσκολίες είναι δάσκαλοι μου. Όταν προβάλλεσαι, αρχίζει να βάλλεσαι, εκεί δοκιμαζόμαστε, στο αν θα λυγίσουμε ή όχι.

Όταν... σηκωνόσασταν, νιώθατε πιο δυνατή;

Βέβαια, πιο δυνατή, πιο σοφή, πιο συνετή, πιο ανθρώπινη. Οι άνθρωποι που θεωρώ δασκάλους μου ήταν οι γονείς μου, απλοί άνθρωποι, αγρότης ο πατέρας μου, η μάνα μου νοικοκυρά, αλλά είχαν μέσα τους τη σοφία της ζωής λες και ήταν πανεπιστήμονες. Οι πρώτοι μου δάσκαλοι ήταν οι γονείς μου. Είμαστε τρία αδέλφια, ένας γιατρός, ένας φυσικός κι εγώ ή μικρή κόρη.

Δεν ήταν... παραστράτημα για τους δικούς σας το να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Έγινα νομικός. Πήγα στη νομική, πήρα το πτυχίο μου, απλώς δεν άσκησα ποτέ το επάγγελμα, παράλληλα, στο 2ο έτος έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό θέατρο και μπήκα στη δραματική σχολή. Τελείωσα το πτυχίο, χατίρι για τον πατέρα μου, που μου το ζήτησε για «να έχω μία πισινή», όπως έλεγε. Το πτυχίο το έδειξα στον πατέρα μου, δεν το κρέμασα ποτέ μου στον τοίχο. Δεν μετάνιωσα. Ήμουν ακούραστη, εργάτρια, έχω δουλέψει 48ωρα, με υπερκοπώσεις, μέχρι σήμερα. Είμαι σκυλί στη δουλειά μου. Δεν «ψωνίστηκα», γιατί ενώ είχα βγει πρωταγωνίστρια στο θέατρο και στην τηλεόραση πριν τελειώσω τη σχολή, ήρθε η αγάπη και η αναγνώριση του κόσμου, αντί να ψωνιστώ, ένιωσα τεράστια ευθύνη, που κόντεψε να με διαλύσει το πώς θα μπορέσω να ανταποκριθώ... Γλίτωσα από το καλάμι, το ναρκισσισμό, παρόλο που ήμουν ανέτοιμη και δεν πήγα σιγά σιγά. Πέρασα στην ευθύνη, αντί στο ψώνιο, κι αυτό με κράτησε.

Πηγή: Λοιπόν