Στέφανος Κορκολής: «Σιχαινόµουν τον τίτλο του «τραγουδιστή» την εποχή της µουσικής µου 'εφηβείας'»
Ο Στέφανος Κορκολής γυρνάει τον χρόνο πίσω και αποκαλύπτει όλα όσα τον ενοχλούν σε ό,τι αφορά τη δημόσια εικόνα του...
Στο δελτίο Τύπου της παράστασης, κάνεις λόγο για «ένα µουσικό ταξίδι πέρα από σύνορα και ετικέτες». Αλήθεια, ένιωσες ποτέ θύµα των µουσικών στερεότυπων, του ποπ ειδώλου, ας πούµε;
Το µόνο που δεν µου άρεσε, για να µην πω σιχαινόµουν, ήταν ο τίτλος του «τραγουδιστή» την εποχή της µουσικής µου «εφηβείας». Γιατί δεν ήµουν τραγουδιστής -τραγουδιστές είχαµε κι έχουµε πολλούς κι εξαιρετικούς- ερµήνευα απλώς τα δικά µου τραγούδια. Εγώ ξεκίνησα από τα κλασικά και µε έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο µπήκα σε αυτόν τον χώρο. ∆εν είχα ποτέ σκοπό να κάτσω σε αυτόν. Έγινε, όταν µου ζητήθηκε από την Polygram να γράψω ένα τραγούδι για τη Μούσχουρη, την εποχή που µόλις είχα επιστρέψει από το Παρίσι. Τότε έγραψα κάποιες µελωδίες, εκ των οποίων η µία ήταν αυτή των «Πέντε ανέµων». Ε, λοιπόν, οι µελωδίες αυτές δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια της, γιατί απλούστατα δεν µπήκαν στον κόπο να της τις στείλουν, ενώ η απάντηση που µου δόθηκε από την εταιρεία ήταν πως έφτασαν αλλά δεν της έκαναν. Όταν βέβαια γνώρισα τη Μούσχουρη αργότερα, τότε που έγραψα για τον δίσκο της το 2006, της είπα την ιστορία. Όχι µόνο την αγνοούσε, αλλά δήλωσε έκπληκτη, γιατί, όπως µου είπε, «αυτό το τραγούδι ήταν γραµµένο πάνω µου». Στο µεταξύ, εγώ που είχα φάει αυτήν την «πόρτα», είχα ήδη µπει στη διαδικασία να λέω ο ίδιος τα τραγούδια µου, έπειτα από παραίνεση του παραγωγού µου στην BMG. Ποιος περίµενε ότι θα έκαναν τέτοια επιτυχία και µετά θα επακολουθούσαν όλα τα υπόλοιπα; Πάντως, αυτήν την περίοδο της «εφηβείας» µου τη σταµάτησα ο ίδιος, ενώ ήµουν στο pick. Eίπα «στοπ» για τον λόγο ότι άρχισα πλέον να νιώθω ότι δεν την έκανα κέφι, ότι ψεύδοµαι σε σχέση µε εµένα.
Υπάρχει κάτι που σου λείπει από εκείνη την περίοδο; Ενδεχοµένως η προβολή που είχες παλαιότερα;
Το αντίθετο. Νιώθω επιτέλους ευτυχής που η προβολή αφορά κυρίως τις καλλιτεχνικές µου δραστηριότητες. Όχι ότι λείπουν τα παρατράγουδα: το να σε ρωτούν επίµονα, ας πούµε, για την περιπέτειά της υγείας σου, θέµα που παίζει δύο χρόνια τώρα, τη µέρα της απονοµής του δεύτερου χρυσού δίσκου µε τον Θεοδωράκη. Ή να µιλούν για την απώλεια του πατέρα µου, που δεν είναι τωρινή -όπως γράφεται σε διάφορα sites- µε αποτέλεσµα να δέχοµαι emails και γράµµατα µε συλλυπητήρια ετεροχρονισµένα...
Πηγή: Real