Γρηγόρης Βαλτινός: «Είναι κουταμάρα να προσπαθούμε να επιβάλλουμε κάτι, το θεωρώ φασιστικό»

«Στα δύσκολα σίγουρα αυτό το ανώτερο πράγμα που πιστεύουμε ότι κατευθύνει το σύμπαν και δεν ξέρουμε αν είναι ενέργεια, αύρα, πνεύμα, κανείς δεν ξέρει, δεν το έχουμε εντοπίσει. Είναι κουταμάρα να προσπαθούμε να επιβάλλουμε κάτι, το θεωρώ φασιστικό. Σίγουρα αυτό όλοι το επικαλούνται, ακόμα και οι άθεοι».

Μιλάει στον θεό;
«Μιλάω στον θεό, προσπαθώντας να κατευθύνω τα ενεργειακά πεδία έτσι ώστε να αποτρέψω το κακό, αλλά σίγουρα δεν μιλάω σε κάποιο γέροντα»

Στον θεό μιλάμε στον ενικό, στην παράσταση, η συμπρωταγωνίστρια του όμως του μιλάει στον πληθυντικό, γιατί;
«Σε κάποιες στιγμές εξοικείωσης, οργής και πιο ουσιαστικής προσέγγισης περνάμε στον ενικό. Δοκιμάσαμε τον ενικό στις πρόβες και γινόταν πολύ καθημερινό, μια κουβέντα μεταξύ φίλων, έχανε τη μεγαλειότητα του. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου θέλουμε μια απόσταση και ο πληθυντικός την έχει, την κρατήσαμε. Τα θαύματα είναι συμπτώσεις, δεν έχω δει και κανένα θαύμα να πω την αλήθεια, κάτι σαχλαμάρες, εικόνες που δακρύζουμε και κλαίνε, κάτι λάδια που χύνονται στη ζωγραφιά... Αυτά νομίζω ότι πλέον δεν τα πιστεύουν ούτε οι θρησκευόμενες γριούλες»

Στη συγκεκριμένη παράσταση θίγεται και το θέμα του αυτισμού.
«Ο αυτισμός χρησιμοποιείται από τη συγγραφέα σαν μια ακόμα αδικία του θεού, ακόμα ένα λάθος του. Εκείνο που καταγγέλλει το έργο είναι ένα «Γιατί;», απέναντι στα δεινά που έχει τραβήξει ο Ιώβ», λέει ο ηθοποιός σε συνέντευξη του στο περιοδικό Λοιπόν.