Τόνι Σφήνος: Αποκαλύπτει γιατί αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με το Bollywood
Ο Τόνι Σφήνος μαγεύτηκε από το Bollywood , το οποίο προσάρμοσε στα ελληνικά δεδομένα.
-Πώς προέκυψε η ιδέα του «Bollywood»;
«Είχα κάνει ένα ταξίδι στην Καλκούτα και είδα πώς γυρίζουν τις ταινίες τους, πώς φτιάχνουν τα κοστούμια, τις χωρογραφίες, τη μουσική... Όλο αυτό φάνταζε στα μάτια μου σαν το Λας Βέγκας της Ανατολής. Μαγεύτηκα! Ήθελα, λοιπόν, κάποια στιγμή να κάνουμε ένα τέτοιο σόου προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα μια και αντικαταστήσαμε το ινδικό σιτάρ με μπουζούκια. Μην Ξεχνάτε μάλιστα ότι αρκετά παλιά ελληνικά λαϊκά τραγούδια είναι διασκευές ινδικών κομματιών, όπως τα «Μαντουμπάλα», «Καρδιά μου καημένη» «Λίγα-λίγο θα με συνηθίσεις»
Η Ελλάδα του 2017 τι σχέση έχει με το Bollywood;
«Η Ελλάδα και η Ινδία έχουν δύο από τους σπουδαιότερους αρχαίους πολιτισμούς και κουλτούρες, σε λίγο, όμως, θα συγκρίνονται μεταξύ τους και στη φτώχεια. Άστεγοι, άνεργοι και κόσμος που τρώει από τα σκουπίδια. Τουλάχιστον οι Ινδοί έχουν και μια παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία και γελάει το χειλάκι τους. Εμείς τι έχουμε; Τον Τόνι ambrassador του Bollywood για να διασκεδάζουμε λίγο διαφορετικά»
-Γιατί αγαπάς το Bollywood;
«Μου θυμίζει τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο. Όπως χόρευαν η Βλαχοπούλου, ο Σειληνός, ο Βουτσάς και η Καραγιάννη, η Προκοπίου, η Λάσκαρη και η Ιωαννίδου. Όπως γελούσαμε ή κλαίγαμε με τις κωμωδίες του Φίνου, του Σακελλάριου, τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη ή με το δράμα που ζούσαν συνέχεια ο Ξανθόπουλος και η Βούρτση».
-Πώς βλέπεις τη σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση;
«Όπως και εσείς»
-Τι σε ενοχλεί και χλευάζει στο σήμερα;
«Με ενοχλούν η προκατάληψη και ο ρατσισμός. Μου τη δίνουν οι στενόμυαλοι και οι φοβιτσιάρηδες. Κοροϊδεύω τους ανθρώπους χωρίς χιούμορ»
-Ο Τόνι Σφήνος, ως Έλληνας μετανάστης τι διαφορές βλέπει ανάμεσα στους Έλληνες μετανάστες των προηγούμενων γενιών σε σχέση με τις σημερινές;
«θα σας το εξηγήσω απλά και to the point. Παλιά ένας γιατρός, ένας δικηγόρος, ένας σπουδαγμένος δεν μετανάστευε. Εμείς που φύγαμε στην ξενιτιά ως επί το πλείστον Ξεκινήσαμε από το από το χωριό για ένα όνειρο, με διάθεση να πλύνουμε πιάτα, να πιάσουμε την καλή να στείλουμε λεφτά σπίτι, να φτιάξουμε περιουσία. Σήμερα δεν υπάρχουν δουλειές να απορροφήσουν ακόμη και τους ανθρώπους με διδακτορικό. Μετανάστευση για επιβίωση και στις δυο περιπτώσεις, όμως στις μέρες μας τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα και ζοφερά» εξήγησε στο Πρώτο Θέμα.