Φραγκούλης: «Θα πολεµούσα για τα ιδανικά της χώρας µου, αλλά θα θυσίαζα και τα πάντα για τον έρωτα»

Πλησιάζει η πρεµιέρα σου στο Μέγαρο Μουσικής µε το «So in love» και θέλω να µου περιγράψεις τη νέα παράστασή σου. Τι περιλαµβάνει το «µενού», Μάριε;

Η νέα παράσταση βασίζεται σε ένα πολύ µεγάλο µέρος της καριέρας µου και της πορείας µου επί σκηνής, τα µιούζικαλ. Αυτή τη φορά, όµως, το πιο σηµαντικό συστατικό είναι ο έρωτας, γι’αυτό και διάλεξα τον τίτλο «So in love». Εστιάζω στα ερωτικά τραγούδια και στις σχέσεις µεταξύ των πρωταγωνιστών από κάποια από τα πιο αγαπηµένα µου µιούζικαλ, όπως τα «Les Miserables», «Kiss me Kate», «Phantom of the opera». Άλλωστε, χωρίς αυτές τις ερωτικές συγκρούσεις δεν θα υπήρχαν τα µιούζικαλ. Είµαι πολύ χαρούµενος που µαζί µου θα εµφανιστούν δύο µοναδικές νέες σοπράνο, η Βασιλική Καραγιάννη και η Μυρσίνη Μαργαρίτη, που καλύπτουν µια τεράστια γκάµα ρεπερτορίου, από Rogers & Hammerstein, Sondheim, Gershwin, Cole Porter µέχρι Schonberg και Andrew Lloyd Webber. Το Μέγαρο είναι ιδανικό για µία τέτοια παράσταση, ενώ οι µουσικοί που έχουµε επιλέξει είναι διαλεγµένοι ένας προς έναν.

Περιλαµβάνονται πολλά κοµµάτια από αγαπηµένα µιούζικαλ που έχεις παίξει. Πες µου ποιο έχεις αγαπήσει πιο πολύ από αυτά και για ποιον λόγο...

Χωρίς αµφιβολία, το «Les Miserables», γιατί εκπροσωπεί απόλυτα αυτό που είµαι κι εγώ στη ζωή µου. Θα πολεµούσα για τα ιδανικά της χώρας µου, αλλά θα θυσίαζα και τα πάντα για τον έρωτα. Μου αρέσει η διαµάχη µεταξύ του Γιάννη Αγιάννη και του Ιαβέρη, γιατί όλοι µέσα µας παλεύουµε µε τον ίδιο µας τον εαυτό ανάµεσα στο καλό, στο κακό, στην περιπέτεια και στη ζωή. Αυτό που κατάλαβα παίζοντας τον ρόλο του Μάριου, περίπου 800 φορές σε όλα µου τα χρόνια στο West End του Λονδίνου, είναι ότι δεν υπάρχει ιδανική προσέγγιση στον ρόλο. Κάθε φορά είναι ένας νέος ρόλος που επηρεάζεται από αµέτρητους παράγοντες.

Υπάρχουν µιούζικαλ που δεν έχεις παίξει και ονειρεύεσαι να αναµετρηθείς µε αυτά;

Η αλήθεια είναι ότι υπήρξα πολύ τυχερός και πρωταγωνίστησα στο Λονδίνο σε κάποια από τα πιο δικά µου αγαπηµένα µιούζικαλ. ∆εν σου κρύβω ότι κάποια στιγµή θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω έναν προκλητικό ρόλο, όπως τον Emcee στο «Cabaret», γιατί πιστεύω πως εκτός από το πολιτικό του µήνυµα έχει και συγκλονιστική µουσική που καταρρίπτει όλους τους νόµους και εξισορροπεί τις ανθρώπινες σχέσεις. Θα ήθελα επίσης να καταπιαστώ µε το έργο του Stephen Sondheim.

Τελευταία ανεβαίνουν πολλά µιούζικαλ στην Ελλάδα. Έγινε κάτι σαν... µόδα και µια σειρά από τραγουδιστές-τραγουδίστριες πρωταγωνιστούν σε αυτά, µε αποτέλεσµα να δέχονται «πυρά» επειδή κάνουν θέατρο. Ποια είναι η θέση σου σε αυτό, αλήθεια;

Το βρίσκω πολύ φυσιολογικό ένας τραγουδιστής να θέλει να παίξει σε µιούζικαλ, πόσω µάλλον όταν έχει µια σκηνική εµπειρία και κατά κύριο λόγο µπορεί να τραγουδήσει τις απαιτήσεις του ρόλου. Για να µπορέσεις όµως να παίξεις θέατρο και να εκτεθείς και αναγκαστικά να δέχεσαι τα πυρά, προαπαιτείται να έχεις την αντίστοιχη εκπαίδευση και κουλτούρα πάνω στο αντικείµενο και να µην το κάνεις απλά για να το κάνεις.

Πηγή: Real