Μάριος Φραγκούλης: «Μου λείπει πολύ η θεία Ρένα. Τη σκέφτοµαι ιδιαίτερα όταν είµαι επί σκηνής»
Τεράστια αδυναμία είχε ο Μάριος Φραγκούλης στην αγαπημένη του θεία Ρένα Βλαχοπούλου, για την οποία θυμάται απίστευτες ιστορίες και συγκινείται...
Είσαι ανιψιός της Ρένας Βλαχοπούλου. Θα ήθελα να µου την περιγράψεις µε στοιχεία που δεν γνωρίζουµε για εκείνη. Πώς ήταν σαν θεία, σαν άνθρωπος κάτω από τη σκηνή και εκτός πλατό...
Η θεία Ρένα κέρδισε τις καρδιές όλου του κόσµου µε τον αυθορµητισµό της και το πηγαίο χιούµορ της. Έτσι ακριβώς ήταν και στη ζωή και µε κέρδισε κι εµένα. Με επηρέασε σε πάρα πολλά επίπεδα, κυρίως στο ότι µέσα από πολύ σκληρή δουλειά βρίσκεις την ελευθερία της έκφρασής σου και ότι, πολύ απλά, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ήταν η πρώτη που πήγαινε στο θέατρο και η τελευταία που έφευγε. Μου είχε πει χαρακτηριστικά: “Είδες, Μάριε, τι τραβάµε για να βγάλουµε το ψωµί µας;”. Θα σου πω µία ιστορία που θυµάµαι σαν να ήταν χθες: ως µικρός και ανερχόµενος τραγουδιστής, σε ηλικία 8 ετών πήγα να της πω τα κάλαντα. Με υποδέχθηκε µε χαρά, µε άκουσε να τραγουδάω τα κάλαντα µε κλασικά ποσταρισµένη παιδική φωνή και στο τέλος µού έδωσε ένα δίφραγκο. Κοίταζα µε απορία µία εκείνη και µία την παλάµη µου µε το δίφραγκο και η απάντησή της ήταν: “Από µένα θα έχεις πάντα φαγητό και µία στέγη πάνω από το κεφάλι σου. Όλα τα υπόλοιπα θα τα κάνεις µόνος σου”. Αυτή ήταν η θεία Ρένα.
Θυµάµαι όταν µε είχες πάει να τη γνωρίσω πώς σε κοίταζε µε λατρεία... Πόσο σου λείπει;
Όπως ξέρεις, Βασίλη µου, αυτή ήταν και η τελευταία συνέντευξη της θείας Ρένας και θυµάσαι µε τι ενθουσιασµό και χιούµορ µιλούσε για τις περιπέτειες που έζησε από παιδί µέχρι να γίνει η µεγάλη Βλαχοπούλου. Μου λείπει πολύ. Τη σκέφτοµαι πολύ συχνά και ιδιαίτερα όταν είµαι επί σκηνής. Όταν αισθάνοµαι ότι χαλαρώνω και δίνοµαι περισσότερο στον κόσµο, πάντα περνάνε από το µυαλό µου οι πιο αστείες ατάκες της.
Βλέπεις ταινίες της; Και πώς νιώθεις;
Φυσικά! Η αγαπηµένη µου είναι το «Μια Ελληνίδα στο χαρέµι». Κάθε φορά που πηγαίνω ταξίδι, αν έχουµε αλλόκοτο καιρό, στο µυαλό µου σκέφτοµαι «τράβα µαλλί, τράβα µαλλί»!
Υπήρξε σταρ, λες, η Βλαχοπούλου;
Η Βλαχοπούλου έκανε τη νοικοκυρά σταρ. Ήταν το κορίτσι της διπλανής πόρτας, που κατάφερε µέσα από τους ρόλους της να αναδείξει την ανθρωπιά και την απλή φινέτσα. Η µόνη µε την οποία µπορώ να τη συγκρίνω είναι η Μπάρµπρα Στρέιζαντ, µία πολύ µεγάλη θεατρίνα. Άρα ναι, υπήρξε µεγάλη σταρ.
Υπάρχουν σήµερα σταρ στην Ελλάδα;
Σταρ µε την έννοια του γκλάµουρ της εποχής εκείνης δεν υπάρχουν. ∆εν έχουµε Αλίκη, Μελίνα ή Ρένα σε γκρο πλαν. Έχουµε όµως µύθους που περπατούν ανάµεσά µας.
Πηγή: Real