Δούκισσα Νομικού: Στο πρώτο γύρισμα του So You Think You Can Dance, ταρακουνήθηκα!

-So You Think You Can Dance, ξεκινάτε... Τελικά ο χορός σου πάει, σε "θέλει"...

"Τον θέλω κι εγώ. Μου αρέσει πάρα πολύ ο χορός, έχω πάθος μπορω να πω με τον χορό και είμαι κάτι παραππάνω από ενθουσιασμένη κι ευτυχισμένη που θα είμαι κι εγώ μέρος του So You Think You Can Dance."

-Παρακoλουθείς τις auditions;

" Από το πρωί, μέχρι το βράδυ. Είμαι δίπλα στα παιδιά και προσπαθώ όσο μπορώ να τους ανεβάζω το ηθικό γιατί οι ώρες είναι πολλές και η κούραση είναι μεγάλη."

-Ποιός είναι ο δικός σου ρόλος στο κομμάτι των auditions;

"Να είμαι δίπλα τους. να τους υποστηρίζω, να τους ακούω τι έχουν να πουν πριν μπουν αλλά και όταν βγουν. Τα παιδιά αυτά το μόνο που θέλουν εκείνη τη στιγμή είναι κάτι που να τους κάνει να πετάξουν. Να ανέβουν στη σκηνή μπροστά στην κριτική επιτροπή, να είναι χαλαροί, να το απολαύσουν και να δώσουν το 100%. Κι αυτό προσπαθώ, να τους χαλαρώνω. Με κοιτούν μέσα στα μάτια βαθιά και περιμένουν από εμένα θετική ενέργεια."

-Πόσο ψυχοφθόρο ή δύσκολο είναι για σένα να ζεις και την δύσκολη πλευρά ενός τέτοιου show. Και εννοώ την απογοήτευση ενός παιδιού που κόπηκε, την στενοχώρια του... Γιατί είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι αντιμέτωπη με κάτι τέτοιο...

"Η αλήθεια είναι οτι στο πρώτο γύρισμα που είδα το μεγάλο πάθος των παιδιών και την απογοήτευση που μπορεί να είχαν αν δεν περνούσαν στην επόμενη φάση, εκεί λίγο ταρακουνήθηκα. Είδα πολλά παιδιά ταλαντούχα να μένουν εκτός. Όταν έβλεπα την έντασή τους, όχι μόνο της θλίψης αλλά και της υπέρτατης χαράς που έβγαιναν και χοροπηδούσαν. Αυτό εγώ δεν το είχα ξαναζήσει και με ξάφνιασε. Και μπορώ να σου πω οτι βλέποντάς το από αυτήν την πλευρά τους αγάπησα ακόμα πιο πολύ κι εκεί κατάλαβα οτι με χρειάζονται ακόμα πιο πολύ."

-Αναγνώρισες κομμάτια του εαυτού σου σε αυτό; Ταυτίστηκες; Γιατί κι εσύ έχεις παλέψει μόνη σου και φαντάζομαι οτι έχεις περάσει επίσης από κάστινγκ και auditions που ήθελες πάρα πολύ να σε διαλέξουν...

"Ναι, φυσικά. Αυτή τη σπίθα που έχουν στη ματιά τους για αυτό που αγαπούν. Αυτή τη σπίθα έχω κι εγώ όταν κάνω κάτι που αγαπώ κι έχω κι εγώ την ίδια αγωνία κάθε φορά που καλούμαι να κάνω κάτι καινούργιο, όπως και τώρα. Για άλλους λόγους από τα παιδιά, αλλά έχω κι εγώ την ίδια αγωνία."

-Πως αντιμετωπίζεις εσύ την αγωνία σου; Τι θα κάνεις το βράδυ πριν από το πρώτο live του SYTYCD; Τι κάνεις συνήθως πριν από μια πρεμιέρα;

"Συνήθως προσπαθώ να κοιμάμαι νωρίς για να ξεκουράζομαι γιατί ξέρω οτι η επόμενη μέρα θα είναι πολύ δύσκολη. Προσπαθώ να μην αγχώνομαι... Πάω πάντα από πολύ νωρίς για να βλέπω και τις πρόβες να είμαι μέρος του project να νιώθω οικεία. Βάζω μουσική, τραγουδάω και προσπαθώ να σκέφτομαι μόνο όμορφα πράγματα. Δεν θέλω να "πέφτω" οπότε αν νιώθω οτι αρχίζω να αγχώνομαι προσπαθώ να το αποβάλλω".

-So You Think You Can Dance, το Blog σου Dutchesss Daily, το Όλα Ξεκόλλα, φωτογραφήσεις, διαφημίσεις και η προετοιμασία ενός γάμου. Σου φτάνει το 24ωρο;

"Αν η μέρα είναι 50 ώρες θα ήμουν πάρα πολύ ευτυχισμένη ομολογώ αλλά τελικά όταν κάνεις πράγματα που αγαπάς τα προλαβαίνεις όλα και δεν νιώθεις την κούραση. Δουλειά, δουλειά, δουλειά... Έχω δώσει βάση στη δουλειά και ότι άλλο προκύψει, ένας γάμος ας πούμε (σ.σ χαμογελάει πλατιά) προσπαθώ χωρίς πανικό να τα προλάβω όλα."

-Πόσο ΖΕΝ είσαι;

"(γελάει) Δεν είμαι πάντα Ζεν. Αυτήν την περίοδο είμαι παρά το φορτωμένο πρόγραμμα αλλά μάλλον όλη αυτή η ηρεμία οφείλεται στην ευτυχία γιατί όλα όσα μου συμβαίνουν είναι πράγματα που με κάνουν πολύ ευτυχισμένη".

- Θέλω να σου ομολογήσω οτι είμαι απίστευτα και αφόρητα ερωτευμένη με τον...σκύλο σου...

"Με τον Χουτς; Κι άλλη είναι... Με κοιτάει κάθε πρωί με αυτήν την μελαγχολική μουτσούνα και κάθε βράδυ που επιστρέφω με κοιτάει με την ίδια μελαγχολική μουτσούνα. Κι ευτυχισμένος που είναι το ύφος του είναι το ίδιο. Μου έχει λείψει λίγο αυτές τις μέρες... Νομίζω όμως οτι δε θα μου κρατήσει κακία, λίγο παράπονο ίσως, το ύφος του μάλλον αυτό δείχνει..."

-Ξέρεις τι λένε... τα σκυλιά μοιάζουν στα αφεντικά τους...

"Άσε με το ξέρω... γι' αυτό προσπαθώ να τον κάνω να φαίνεται λίγο πιο χαρούμενος, πιο τσαχπίνης και μερικές φορές μου κάνει τη χάρη. Τι να κάνουμε, το παιδί έχει εσωτερική ευτυχία και δυσκολεύεται να το δείξει..." (γελάει)