Δεν φαντάζεστε με ποια παλιά Ελληνίδα ηθοποίο έχει συγγένεια ο Γιώργος Πυρπασόπουλος

Τι σε οδήγησε σε αυτόν τον χώρο;

Το ερέθισµα για να ασχοληθώ µε το θέατρο, ερασιτεχνικά στην αρχή και σε όλη τη διάρκεια των σχολικών µου χρόνων, δόθηκε σαφώς από τον πατέρα µου (σ.σ.: µαθητή του Ροντήρη και ηθοποιό στο ΚΘΒΕ για µια περίοδο) και τη Μαρίκα Νέζερ (σ.σ.: ετεροθαλή αδελφή της γιαγιάς του). Στην πορεία, όµως, διαπίστωσα πως, πέρα από την ευχαρίστηση που µου πρόσφερε, κάλυπτε βασικά κενά της ύπαρξής µου: την έλλειψη οικογενειακής φροντίδας (οι γονείς µου ήταν πολύ συχνά απόντες, λόγω δουλειάς), αναγνώρισης και αποδοχής.

Το επάγγελµά σου εξακολουθεί να σε ενθουσιάζει;

Ναι, υπάρχουν όµως και δουλειές µε τις οποίες ξενερώνω. Τον ενθουσιασµό και το πάθος τα έχω ανάγκη. Κι όσο περνάει ο καιρός τα αναζητώ µετά µανίας.

Τι σε ξενερώνει ακριβώς;

Οι άνθρωποι που χρησιµοποιούν τον χώρο για την προσωπική τους προβολή, για να ικανοποιήσουν τη µαταιοδοξία τους κι όχι να επικοινωνήσουν ειλικρινά την τέχνη τους.

Θεωρείς πως, στη µακρόχρονη πορεία σου, το ταλέντο και οι δυνατότητές σου έχουν αξιοποιηθεί δεόντως;

Θεωρώ πως θα µπορούσα να κάνω πολύ περισσότερα πράγµατα, απλώς δεν µου δόθηκαν οι ευκαιρίες και δεν τις κυνήγησα κι εγώ. Θες από φόβο, από έλλειψη θάρρους; Η αλήθεια είναι πως στο θέατρο πορεύτηκα όπως µε πήγε η ζωή. Ποτέ µου µέχρι σήµερα δεν πήρα την πρωτοβουλία να δηµιουργήσω κάτι όπως εγώ το ονειρεύοµαι. ∆εν σου κρύβω, όµως, πως διανύω µια περίοδο αναζήτησης. Μάλλον έφτασε η ώρα να κυνηγήσω τις ευκαιρίες και τους ανθρώπους που κάποτε φοβόµουν.

Στο σινεµά, όµως, τόλµησες τη δική σου ταινία, το «4ever» το 2012, και µάλιστα επιτυχώς...

Στον κινηµατογράφο τα πράγµατα είναι πιο απλά, γιατί η τεχνολογία σε βοηθά να προχωράς την ιδέα σου και να ξεπερνάς κάποιες δυσκολίες οικονοµικές. Το έκανα και θα το ξανακάνω µε την πρώτη ευκαιρία. Εχω, µάλιστα, καταθέσει και µια ιδέα µου στο τµήµα Συγγραφής Σεναρίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηµατογράφου.

Πηγή: Real